Τὸ ἰσοτονικὸ ρόφημα τοῦ 5ου αἰῶνα π.Χ.τών Σπαρτιατῶν!

Στὴν κοινωνία τῆς Σπάρτης, τὸ κοινὸ συσσίτιο ἦταν ὑποχρεωτικὸ γιὰ ὅλους τοὺς πολῖτες-πολεμιστές. Ὁ Μέλας Ζωμὸς ἦταν βασικὸ μέρος αὐτῶν τῶν συσσιτίων, σύμβολο τῆς ἰσότητας καὶ τῆς πειθαρχίας. 

Δὲν ὑπῆρχαν διαφορὲς στὰ πιάτα μεταξὺ πλούσιων καὶ φτωχῶν. 

Ἡ ἁπλότητα στὴ διατροφὴ ἀντικατόπτριζε τὸ ἰδεῶδες τῆς σκληραγωγίας. 

Ἡ ὑψηλὴ περιεκτικότητα σὲ πρωτεΐνη καὶ σίδηρο βοηθοῦσε τοὺς στρατιῶτες νὰ διατηροῦν ἀντοχὴ καὶ δύναμη. 

Παραδοσιακὴ συνταγή 

Ἡ αὐθεντικὴ ἐκδοχὴ περιλάμβανε: 

Πόδια ἢ πλευρὰ χοίρου 

Αἷμα χοίρου (φρέσκο, γιὰ ὑψηλὴ περιεκτικότητα σὲ σίδηρο καὶ πρωτεΐνη) 

Ξίδι (γιὰ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ πήξη τοῦ αἵματος) 

Ἁλάτι 

Ὁ ζωμὸς βραζόταν γιὰ ὧρες μέχρι νὰ γίνει πηχτὸς καὶ νὰ πάρει σχεδὸν μαῦρο χρῶμα. Δὲν ὑπῆρχαν μπαχαρικὰ ἢ λαχανικὰ — γιατί τὸ ζητούμενο δὲν ἦταν ἡ γεύση ἀλλὰ ἡ ἐνέργεια. 

Ὁ Μέλαινας Ζωμὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ ἀρχαία συνταγή. Εἶναι ἕνα σύμβολο πειθαρχίας, ἁπλότητας καὶ συλλογικότητας. Μέσα ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ πιάτο, μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε πτυχὲς τῆς αὐστηρῆς καὶ στρατιωτικοποιημένης ζωῆς στὴ Ἀρχαία Σπάρτη. 

«Ἀνάμεσα στὰ πιάτα, αὐτὸ ποὺ ἔχαιρε τῆς μεγαλύτερης ἐκτίμησης ἦταν ὁ μέλας ζωμός, μάλιστα σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ οἱ ἡλικιωμένοι δὲν ἀναζητοῦσαν καθόλου τὸ κρέας. Τὸ ἄφηναν γιὰ τοὺς νεότερους καὶ δειπνοῦσαν μονάχα μὲ τὸν ζωμὸ ποὺ τοὺς παρεῖχαν». 

Πλούταρχος «Βίοι Παράλληλοι: Λυκοῦργος» 

Ι.Λ 

ΛΑΡΙΣΑ 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ