Ο ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ!

 Ὁ μπολσεβικισμὸς προβλήθηκε ὡς ἡ ἰδεολογία ποὺ θὰ ἀπελευθέρωνε τὴ γυναῖκα ἀπὸ τὰ «δεσμὰ» τῆς παράδοσης. Στὴν πραγματικότητα, ἐφάρμοσε μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἀνελέητες μορφὲς συστημικῆς βίας ποὺ γνώρισε ποτὲ τὸ γυναικεῖο φῦλο. Στὴ σοβιετικὴ κοινωνία, ἡ γυναῖκα ἔπαψε νὰ εἶναι φορέας ζωῆς, μητέρα, σύζυγος, θεμέλιο τῆς οἰκογένειας καὶ μετατράπηκε σὲ ἐργαλεῖο παραγωγῆς. Ἡ θηλυκότητά της θεωρήθηκε ἐμπόδιο. Ἡ μητρική της ταυτότητα ἀντιμετωπίστηκε ὡς βάρος. Τὸ κράτος δὲν ἐνδιαφέρθηκε ποτὲ γιὰ τὴν εὐημερία της παρὰ μόνο γιὰ τὴ χρησιμότητά της. 

Ἡ ὑποτιθέμενη «ἰσότητα» ποὺ τῆς ὑποσχέθηκαν δὲν ἦταν τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὴν ἐξίσωση πρὸς τὴν ἀπανθρωπιά. Ἡ γυναῖκα ἐξαναγκάστηκε νὰ ζήσει μιὰ ζωὴ φτιαγμένη γιὰ ἄντρες: βαριὰ ἐργασία, ἐξαντλητικὰ ὡράρια, συμμετοχὴ στὴ βιομηχανία καὶ ταυτόχρονα πλήρη εὐθύνη γιὰ τὸ σπίτι καὶ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Τὸ σοβιετικὸ καθεστὼς δὲν τῆς ἔδωσε ἐλευθερία, τῆς πῆρε τὴν ἐπιλογή. Δὲν τῆς πρόσφερε φωνή, τῆς στέρησε την ίδια της τὴ φύση. Καὶ γιὰ δεκαετίες, ἡ προπαγάνδα βάφτιζε αὐτὴ τὴ βία «χειραφέτηση». 

Ἡ κατάρρευση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης ἁπλῶς ἀποκάλυψε τὸ μέγεθος τοῦ τραύματος. Ὅταν οἱ θεσμοὶ γκρεμίστηκαν, οἱ κοινωνίες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης βυθίστηκαν στὴν ἀβεβαιότητα. Χωρὶς οἰκογένεια νὰ λειτουργεῖ ὡς στήριγμα, χωρὶς ἠθικὸ ἱστό, χωρὶς προστατευτικὲς δομές, οἱ γυναῖκες βρέθηκαν στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς καταστροφῆς. Χιλιάδες ὁδηγήθηκαν στὴ φτώχεια καὶ στὴν ἀνασφάλεια. Ἑκατοντάδες χιλιάδες ἔγιναν εὔκολη λεῖα τῶν κυκλωμάτων πορνείας καὶ κάθε ἄλλου εἴδους ἐκμετάλλευσης. Ἡ Δύση γέμισε μὲ γυναῖκες ἀπὸ τὸν μετασοβιετικὸ χῶρο ποὺ δὲν εἶχαν πλέον τίποτε νὰ τὶς προστατεύσει. Τὸ ἴδιο σύστημα ποὺ δῆθεν τὶς «ἀπελευθέρωσε» τὶς εἶχε ἀφήσει πιὸ μόνες, πιὸ εὐάλωτες, πιὸ ἐκτεθειμένες ἀπὸ ποτέ. 

Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σκοτεινὰ κεφάλαια αὐτῆς τῆς ἱστορίας εἶναι ἡ τραγωδία τῶν ἀμβλώσεων. Στὴ σοβιετικὴ πραγματικότητα, ἡ ἄμβλωση, χρησιμοποιήθηκε συστηματικὰ ὡς ἐργαλεῖο κοινωνικῆς μηχανικῆς. Σὲ πολλὲς περιόδους, μετατράπηκε στὴ βασικὴ μορφὴ «ρύθμισης» γεννήσεων. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἑκατομμύρια γυναῖκες μὲ σωματικὲς βλάβες, στειρώσεις, ψυχικὰ τραύματα καὶ ἀπώλειες ποὺ δὲν εἰπώθηκαν ποτὲ δημόσια. Ἡ ἄμβλωση χρησιμοποιήθηκε ὡς ὑποκατάστατο οἰκογενειακῆς στήριξης, ὡς λύση φτώχειας, ὡς μηχανισμὸς ἐπιβίωσης. Ἦταν μιὰ ἀκόμη μορφὴ κρατικὰ ὀργανωμένης βίας ἀπέναντι στὴ γυναῖκα καὶ στὸ ἀγέννητο παιδί. 

Ἡ ἱστορία του μπολσεβικισμοῦ δείχνει μὲ ἀδιαπραγμάτευτη σαφήνεια τί συμβαίνει ὅταν ἡ οἰκογένεια διαλύεται, ὅταν ἡ γυναῖκα ξεριζώνεται ἀπὸ τὸν φυσικό της ρόλο, ὅταν ἡ κοινωνία χάνει τὴν ἠθική της δομή. Χωρὶς τὴν προστασία τῆς οἰκογένειας, χωρὶς τὴν ἀσφάλεια ποὺ προσφέρει ὁ πατέρας, χωρὶς τὴ σταθερότητα τῆς παράδοσης, ἡ γυναῖκα δὲν εὐημερεῖ. Ἐκτίθεται, καταρρέει κι ἐν τέλει χάνεται μέσα σὲ ἕναν κόσμο ποὺ δὲν ἔχει φτιαχτεῖ γιὰ νὰ τὴν προστατεύσει. 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 

https://xrisiavgi.com/2025/11/29/20/168451/