ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ! ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ!

 ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ!

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ!

ΓΡΑΦΕΙ : IΩΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο εθνικισμός από τη μια μεριά και ο καταναλωτικός κοσμοπολιτισμός από την άλλη θα καθορίζουν το κοινωνικό γίγνεσθαι απο εδώ και πέρα!

Ο εθνικισμός, ως ιδεολογία, υπήρξε χρήσιμος, αν όχι απαραίτητος, στη δημιουργία σύγχρονων κρατών, ιδίως στις περιπτώσεις διάλυσης δυναστικών αυτοκρατοριών, όπως αυτές των Αψβούργων και των Οθωμανών.

Σε αυτές τις περιπτώσεις ο εθνικισμός ήταν η κύρια κινητήρια δύναμη και για την ανεξαρτησία και, στο εσωτερικό της επικράτειας, για την πάταξη τοπικιστικών δυνάμεων που αντετίθεντο στη δημιουργία ισχυρού εθνικού κέντρου.

Στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80. Η ραγδαία νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και μεταξύ χωρών και στο εσωτερικό της κάθε χώρας.

Στην Ελλάδα ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού περιθωριοποιείται. Σε αυτό το πλαίσιο η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία θεοποιεί την αγορά και προωθεί την καταναλωτική κουλτούρα. Από την άλλη, δημιουργεί στα περιθωριοποιημένα στρώματα ανάγκες που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν.

Αυτή η κατάσταση οδήγησε σε δύο αντικρουόμενες αντιδράσεις. Αυτοί που είναι θύματα της παγκοσμιοποίησης βλέπουν με καχυποψία το άνοιγμα προς τον έξω κόσμο, περιχαρακώνονται, είναι εχθρικοί προς το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Και όπως η παγκοσμιοποίηση εντείνει την εισροή μεταναστών από τις φτωχές στις σχετικά πλούσιες χώρες.
Από την άλλη μεριά τώρα, οι κερδισμένοι από το παγκόσμιο άνοιγμα των αγορών, ιδίως αυτοί που πλούτισαν εύκολα και απότομα, απεμπολούν και το εθνικιστικό και το πατριωτικό στοιχείο. Γίνονται πολίτες του κόσμου ή μάλλον καταναλωτές σε πλανητικό επίπεδο. Αποσυνδέονται από τις εθνικές ρίζες και εντάσσονται σε μια μεταμοντέρνα καταναλωτική κουλτούρα.

Ετσι οι κοσμοπολίτικες, νεοπλουτίστικες ελίτ δεν ενδιαφέρονται ούτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα του συνταγματικού πατριωτισμού ούτε για τα εθνικά ιδεώδη.

Χωρίς εθνικισμό δεν υπάρχει νομιμοποίηση της εθνικής κοινότητας. Χωρίς αυτόν, «Έλληνας» είναι ο κάτοικος της Ελλάδας, και η Ελλάδα είναι μία διοικητική περιφέρεια.

Η σημερινή διεθνιστική, πολυεθνοτική , νεοπατριωτική και μαρξιστική Ελλάδα δυσκολεύεται να κατανοήσε μία κοινωνική ευταξία με όρους εθνικισμού.

Ως εκ τούτου, το Δημοκρατικό Συνταγματικό Τόξο προσπαθεί ανα επανακαθορίσει τον Εθνικισμό με τον Πατριωτισμό ώστε να συμπεριλάβει μέλη διαφόρων εθνοτήτων στο ελληνικό έθνος, δηλαδή οποιονδήποτε τυγχάνει να κατοικεί σήμερα στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα ήταν στη συντριπτική της πλειονότητα μια συμπαγής και ομογενής κοινωνία μέχρι το 1991, οπότε και δέχθηκε ένα μαζικό κύμα μεταναστών μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, και επισημαίνει ότι το εθνικιστικό αίσθημα είναι αρκετά διαδεδομένο ακόμη και μεταξύ εκείνων που δεν υποστηρίζουν το Κίνημα μας

Εδώ θα πρέπει να διαχωρίσουμε την ειδοποιό διαφορα και ουσιώδης διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον δημοκρατικό πατριωτισμό και τον εθνικισμό, ανάμεσα στην ιδέα της πατρίδας νοούμενης ως κοινότητας ελεύθερων πολιτών και την ιδέα του έθνους νοούμενου ως πολιτισμικά ομοιογενούς κοινότητας.

H έννοια του εθνικισμού, όπως υιοθετήθηκε αρχικά από τον Χέρντερ, ενθαρρύνει τα άτομα να αγαπούν το δικό τους έθνος. Η γλώσσα του εθνικισμού γεννιέται για να καταπολεμηθούν πρωτίστως ο κοσμοπολιτισμός και ο ρεπουμπλικανικός πατριωτισμός που συναντάμε στην πολιτική σκέψη του Διαφωτισμού.

Από την άλλη ο ρεπουμπλικανικός πατριωτισμός, όπως εκφράζεται για παράδειγμα από τον Ρουσό, υποστηρίζει την αγάπη και την αφοσίωση στην πατρίδα νοούμενη ως ελεύθερη ένωση πολιτών που έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αληθινοί πατριώτες δεν είναι εκείνοι που περιφρουρούν την εθνική και θρησκευτική «καθαρότητα» των λαών, αλλά εκείνοι που συμμετέχουν ενεργά στη δημόσια ζωή δηλαδή ακόμη και οι μετανάστες που τους παρέχεται αφειδώς η εθνικότητα.

Εναντίον του εθνικισμού, υψώνουν οι νεοπατριώτες τη σημαία του κοσμοπολιτισμού, ενός ευγενούς ιδεώδους που πείθει τον λόγο αλλά δεν αγγίζει τα πάθη και υπήρξε πάντα και θα είναι πάντα η αρχή περιορισμένων διανοητικών ελίτ.

Έρχονται σήμερα οι Νεοπατριώτες να ορίσουν κατ΄ αυτους τις δύο έννοιες, ότι δηλαδή "πατριωτισμός είναι να αγαπάς τη δική σου πατρίδα ενώ εθνικισμός είναι να μισείς τις πατρίδες των άλλων"

Πώς , όμως, θα προασπίσουμε οι Έλληνες τα εθνικά μας συμφέροντα αν νομίζουμε ότι αρκεί ένα διαβατήριο, μια ταυτότητα ή ένα ελληνικό επώνυμο για να είσαι Έλληνας, και συλλογικά παραβλέπουμε όλα όσα μας έχει διδάξει η ιστορία των προηγούμενων 3.000 ετών για τις αρετές της τιμιότητας, της φιλίας, των δεσμών των λόγων και της δίκαιας συμπεριφοράς;