Το αυτεξούσιο του ανθρώπου ,υποχρεωτικότητα, Δικαιώματα του Ανθρώπου απο την Βιοιατρική!

Τα σπουδαιότερα θέματα που αφορούν την ύπαρξη του ανθρώπου είναι η Ελευθερία. 

Η κάθε ενέργεια του ανθρώπου ως πρόσωπο θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από την Ελευθερία του. Με την Ελευθερία εννοούμε την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία της σκέψης, την ελευθερία της συνειδήσεως, την πνευματική και θρησκευτική ελευθερία. την ελευθερία της λογικής και την ελευθερία να ορίζει ο άνθρωπος την ζωή του!

Είναι σε όλους γνωστό, ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εικόνα του δημιουργού του ως λογική και αυτεξούσια φύση. Κατ' εικόνα και αυτεξούσιο είναι άρρηκτα ενωμένα. Άλλωστε, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, το κατ' ει­κόνα φανερώνει το νοερό και το αυτεξούσιο, το «κατ' εικόνα το νοερόν δηλοί και το αυτεξούσιον»

Δημιουργώντας ο Θεός τον άνθρωπο κατ εικόνα θεμελίωσε το αυτεξούσιο που του παρέχει την ελευθερία πάνω στην πραγματικότητα της καθημερινής του ζωής, με την οποία μπορεί να αντιστέκεται στον πονηρό και να συμβάλλει αποφασιστικά στην πραγματοποίηση του καθ' ο­μοίωση. Με άλλα λόγια, εξαιτίας του αυτεξουσίου, ο άνθρωπος έχει την οντολογική δυνατότητα της ελευθερίας!

Αν η αυτεξουσιότητα αφαιρεθεί από την λογική, τότε η λογική καταντά χωρίς περιεχόμενο και έτσι χωρίς ελεύθερη θέληση και απόφαση δεν είναι δυνατή καμία ευθύνη.

Γι'αυτό και η Ορθόδοξος Εκκλησία κηρύττει ότι το Άγιο Πνεύμα, ως Πνεύμα Κυρίου, είναι πνεύμα όχι δουλείας αλλά πνεύμα ελευθερίας και υιοθεσίας και η ελεθθερία των πιστών στο πλαίσιο της Εκκλησίας κατανοείται πλήρως και ορθώς όταν συνδέεται άρρηκτα με την χαρισματική υιοθεσία  τους από τον Χριστό! Ο άνθρωπος δηλαδή ως πιστός έχει και χαρισματική και φυσική ελευθερία.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σημειώνει ότι το Ευαγγέλιο είναι όχι μόνο νόμος ελευθερίας αλλά και ωόμος χάριτος. Το Ευαγγέλιο δεν αποτελεί κώδικα νομικών επιταγών που καλούν σε συμμόρφωση τους πιστούς με απειλή τιμωρίας αλλά ότι είναι ένα πλαίσιο που οριοθετεί την ζωη τους και την προσανατολίζει σταθερά στην πηγή της πραγματικής ελευθερίας που είναι ο Τριαδικός Θεός!

Σήμερα υπάρχουν διεθνή και εθνικά νομοθετικά κείμενα, που επιβάλλουν κανόνες σχετικά με την άσκηση κάθε ιατρικής πράξης, όπως η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τη Βιοϊατρική, η γνωστή ως Σύμβαση του Οβιέδο, που κυρώθηκε με τον ν. 2619/1998, καθώς και ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (ν. 3418/2005).

Πρώτος κανόνας, που προκύπτει από το άρθρο 5 της Σύμβασης του Οβιέδο, είναι η κατοχύρωση της αυτονομίας του προσώπου και ο σεβασμός της ακεραιότητας του, γεγονός που σημαίνει ότι η φυσική επέμβαση στο σώμα ενός προσώπου είναι επιτρεπτή μόνο με τη συναίνεσή του και μάλιστα μόνο μετά από πλήρη σχετική ενημέρωσή του.

Το ίδιο προκύπτει και από το άρθρο 2 του Συντάγματος, που προστατεύει την αξία και την αξιοπρέπεια του προσώπου, αλλά και από το άρθρο 3 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από το οποίο συνάγεται ότι η συναίνεση του ατόμου για μια ιατρική πράξη επάνω του αποτελεί έκφραση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού του.

Μάλιστα, κατά την Διεθνή Αμνηστία, κάθε επέμβαση στο σώμα του ανθρώπου χωρίς τη θέλησή του αποτελεί βασανιστήριο.

Άρα, η υποχρεωτικότητα με φυσικό εξαναγκασμό είναι πράξη παράνομη και αυτό είναι ένα πρώτο - και αναμφισβήτητο - συμπέρασμα.

Με προβλεπόμενη υπουργική απόφαση η κυβέρνηση Μητσοτάκη, Θεωρή υποχρέωση εμβολιασμού συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων που δύναται να οριστεί ως αναγκαία προϋπόθεση για την άσκηση του ιατρικού λειτουργήματος ή για τον διορισμό σε θέση νοσηλευτικού προσωπικού ή προσωπικού των πιο πάνω δομών που συνιστά καθήκον κοινωνικής αλληλεγγύης, κατά την έννοια του άρθρου 24 παρ. 4

Για τις υπόλοιπες πληθυσμιακές ομάδες, για τις οποίες ο εμβολιασμός αν θα έχει οριστεί ως υποχρεωτικός, η άρνηση εμβολιασμού δεν μπορεί να αποτελεί κώλυμα πρόσληψης ή διορισμού, ούτε να αποτελεί νόμιμη βάση για την με οποιονδήποτε τρόπο απομάκρυνση του εργαζομένου από την εργασία του (θέση σε αργία χωρίς αμοιβή) ή πολύ περισσότερο για την απόλυσή του!