Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ !
Οι δύο δρόμοι από την Άλωση της Πόλεως έως το Σήμερα
Σαν αυτούς τους φιλάργυρους της Αλώσεως, είναι δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των νεοελλήνων σήμερα. Γραικύλοι, χαμερπείς, φλύαροι, κουτοπόνηροι, μηχανορράφοι, με άποψη για όλα. Κεντρικό τους δόγμα είναι πως τα πλούτη είναι το παν. Φιλόδοξοι και εξουσιομανείς, ερωτοτροπούν συνεχώς με την εξουσία και δεν διστάζουν να σκύψουν το κεφάλι και να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές (τούρκων, αλλά και σιωνιστών) προκειμένου να συνεχίσουν να επιβιώνουν, όντας όμως ήδη νεκροί στην πραγματικότητα. Δεν τους νοιάζει που είναι ξεφτιλισμένοι και υπόδουλοι. Αρκεί να ζουν, αρκεί να αποκτήσουν ή απλά να διατηρήσουν την θεσούλα τους, τα αξιώματά τους, τα λεφτά τους.
Όμως, δεν ήταν και δεν είναι όλοι έτσι. Σαν Ήλιος, στέκει στο σκοτεινό βασίλειο του Χρόνου, ο τελευταίος Αυτοκράτορας. Ο δεσπότης του Μυστρά Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιλόγος. Υπερήφανος και ερασιθάνατος. Αυτός ήταν η πολιτική δύναμη που συγκέντρωσε τους λιγοστούς Έλληνες που πέθαιναν για την Ελλάδα. Η Θυσία του και η θυσία των λιγοστών στρατιωτών του, σφράγισαν με το Αίμα τους, την Ελευθερία του Έθνους.
Το παράδειγμα και η μνήμη αυτών των υπερασπιστών οδήγησαν αιώνες μετά τον Γέρο του Μοριά, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, να πει τούτα τα εμβληματικά λόγια: “Το Γένος δεν υποτάχτηκε ποτέ στο Σουλτάνο. Είχε πάντα το Βασιλιά του, το στρατό του, τα κάστρα του. Βασιλιάς του, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Στρατός του, οι αρματωλοί και οι Κλέφτες. Κάστρα του, η Μάνη και το Σούλι.”
Έτσι, στις 29 Μαΐου του έτους 1453, αντιμετώπισε για προστερνή φορά τις βαρβαρικές ορδές. Πολεμούσε με μανία, σκορπώντας το θάνατο γύρω του. Ήταν ο τελευταίος Υπερασπιστής που είχε απομείνει και φώναζε με απελπισία μες στον κρουγμό της μάχης: “Δεν υπάρχει κάποιος χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;” Όμως, η Κερκόπορτα, είχε ήδη ανοίξει. Κάποιοι “μέσα από το κάστρο”, πρόδωσαν, συμμάχησαν με τους προαιώνιους εχθρούς και εξασφάλισαν την άλωση της καρδιάς του μεσαιωνικού Ελληνισμού. Και τότε, ο Θεός χάρισε στον Άνδρα αυτόν την Αθανασία. Η Θυσία του έγινε Θρύλος και Μύθος. Ο Μύθος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά…
Σήμερα, στην Επέτειο της Αλώσεως, Ελληνίδα και Έλληνα, καλείσαι να διαλέξεις, ποιον δρόμο θα πορευτείς στους σκοτεινούς αυτούς καιρούς. Τον δρόμο των προσκυνημένων ή τον δρόμο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά; Μπορείς να διαλέξεις. Μπορείς βέβαια και να καθίσεις σπίτι σου. Να μην πολεμήσεις τα φθονερά σχέδια των εχθρών της Πατρίδος σου και φυσικά να μην συντρέξεις αυτούς που θα Τιμήσουν την Θυσία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Μπορείς να καθίσεις άπραγος και να απολαύσεις τον καφέ σου, τον υπολογιστή σου, την ασφάλεια του σπιτιού σου και γενικά τα ανούσια “αγαθά” της ζωούλας σου. Να προσκυνήσεις, να καθίσεις φρόνιμα και ήσυχα, υπάκουος στο καθεστώς, ή να πολεμήσεις.
Σε μία εποχή όπου τα πάντα συντρίβονται από το χρήμα και τον υλισμό, σε μια εποχή που οι κυβερνήτες και οι “σοφοί” του κράτους αυτού, σε θρέφουν με πνευματικούς λωτούς ώστε να ξεχάσεις την Πατρίδα σου, το να τους φτύνεις και να Θυμάσαι είναι πράξη Αντίστασης. Το να τιμάς την Θυσία των Προγόνων σου που θυσιάστηκαν για τους τότε αγέννητους, είναι πράξη Αντίστασης. Το να σταθείς με αγέρωχο παράστημα, κρατώντας Ψηλά τα Λάβαρα με την Γαλανόλευκη και τον Αετό για να μην αλωθεί για άλλη μια φορά η Ελλάδα υπό των τούρκων και της μισητής ημισελήνου, είναι πράξη Αντίστασης. Αυτός είναι ο δρόμος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, αυτός είναι και ο δύσβατος δρόμος των μαχητών της Χρυσής Αυγής.
Εμείς, οι Τελευταίοι Πιστοί, έχουμε ήδη πάρει την απόφασή μας, ακολουθώντας τα τραχιά μονοπάτια του Θρύλου και του Μύθου. Του Αίματος και της Τιμής. Εσύ;
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου