“Η ληστεία των Ταμείων έγινε από τα κόμματα της αστικής δημοκρατίας”

Αν κάποιος στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα “βάλει χέρι στο ταμείο”, τιμωρείται από το νόμο και υποχρεώνεται να επιστρέψει τα κλεμμένα. Αυτοί που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1950 μέχρι και σήμερα καταλήστευσαν τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων κι όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν ποτέ ούτε υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν τα κλεμμένα, αλλά, τουναντίον, ζουν και βασιλεύουν, κυβερνούν ακόμα και φορτώνουν τις συνέπειες του αδειάσματος των ταμείων στις πλάτες των εργαζομένων και των συνταξιούχων!

Και δεν είναι μόνον αυτό. Έχουν το θράσος να βγαίνουν δημοσίως και να υποστηρίζουν ότι «μαζί τα φάγαμε» και να προσπαθούν με τη βοήθεια των ημετέρων ΜΜΕ να δημιουργήσουν στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους «συλλογικές ενοχές» πως για την κατάντια των ταμείων φταίνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, με μοναδικό σκοπό να καλύψουν τη ληστεία που διέπραξαν και διαπράττουν σε βάρος των ταμείων και να νομιμοποιήσουν τις αντεργατικές, αντιασφαλιστικές και αντιλαϊκές μνημονιακές επιλογές τους.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, τελείως διαφορετική, τεκμηριωμένη με στοιχεία που αποδεικνύουν πως επί 70 περίπου χρόνια έγινε κρατικό πάρτι με τα λεφτά των ταμείων, ληστεία πραγματική, από την οποία ωφελήθηκαν φυσικά οι κρατούντες και οι προνομιούχοι-κεφαλαιοκράτες της κοινωνίας, σε βάρος του ιδρώτα και του αίματος του εργαζόμενου λαού:

1. Το 1950, με τον αναγκαστικό νόμο 1611 των κυβερνήσεων Διομήδη, Σοφούλη, Πλαστήρα, Σοφ. Βενιζέλου, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων δεσμεύτηκαν σε άτοκους λογαριασμούς στην Τράπεζα της Ελλάδος. Με τα κεφάλαια των ταμείων χρηματοδοτούνταν με πολύ χαμηλά επιτόκια οι επιχειρήσεις (απατεώνες, μεσάζοντες, επιχειρηματίες, τραπεζίτες και κράτος), ενώ την ίδια στιγμή τα ταμεία δανείζονταν (όταν χρειαζόταν) με επιτόκιο 30%! Οι απώλειες των ταμείων απ’ αυτήν τη ληστρική επιδρομή που κράτησε πάνω από 30 χρόνια (μέχρι το 1982) υπολογίζεται από 58 έως 75 δισ. ευρώ!

2. Το 1982 (ΠΑΣΟΚ) τα χρήματα των ταμείων άρχισαν να τοκίζονται, αλλά το επιτόκιο ορίστηκε στο 1/4 του πληθωρισμού (!!!) τη στιγμή που τα επιτόκια ήταν πάνω από τον πληθωρισμό. Με πληθωρισμό 16%, το επιτόκιο για τα αποθεματικά των ταμείων ήταν 4%, ενώ θα μπορούσαν να τοκίζονται στις τράπεζες με 20%! Οι απώλειες για τα ταμεία ανυπολόγιστες.

Το κράτος και τα παράσιτα συνέχισαν να αρμέγουν την αγελάδα των ασφαλιστικών ταμείων που με το αίμα και τον ιδρώτα τους τάιζαν οι εργαζόμενοι, για να έχουν μιαν αξιοπρεπή σύνταξη στα γεράματά τους!

3. Το 1992 η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσμοθέτησε τη δυνατότητα να επενδύουν τα ασφαλιστικά ταμεία το 20% των αποθεματικών τους σε επισφαλείς επενδύσεις (χρηματιστήριο, τραπεζικά προϊόντα κλπ).

Το 1999 η κυβέρνηση Σημίτη, συνεχίζοντας την πολιτική Μητσοτάκη, αυξάνει το ποσοστό των αποθεματικών που μπορούν να επενδύσουν τα ταμεία σε μετοχές και αμοιβαία κεφάλαια σε 23% και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών:

Στην περίοδο 1999-2003, με την καθοδήγηση της κυβέρνησης του “εκσυγχρονιστή” Κώστα Σημίτη, και του “τσάρου” της Οικονομίας Γιάννου Παπαντωνίου, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων παίχτηκαν στον τζόγο της Σοφοκλέους και κατέληξαν σε τσέπες ξένων και ντόπιων κερδοσκόπων. Πριν από τις εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000, ο Κ. Σημίτης είχε αναλάβει απροκάλυπτα την ενίσχυση του γενικού δείκτη του χρηματιστηρίου με την -εμμέσως πλην σαφώς- ενθάρρυνση των ασφαλιστικών ταμείων να επενδύσουν κι άλλα αποθεματικά στο ΧΑΑ, επειδή οι μετοχές ήταν τάχα φτηνές. Έτσι, για να πάρει ο Σημίτης τις εκλογές, εξαερώθηκαν και τα τελευταία αποθεματικά των ταμείων. Υπολογίζεται ότι οι απώλειες των ταμείων μέσα σ’ αυτήν την κατευθυνόμενη παραζάλη του χρηματιστηρίου ξεπέρασαν τα 3,5 δισ. ευρώ από το 1999 έως το 2002!

Βέβαια κανείς δεν πλήρωσε για το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών (αυτό του χρηματιστηρίου), που ξεζούμισε τους ανίδεους πολίτες και τα ταμεία των εργαζομένων. Το σύστημα πάντα καλύπτει και προστατεύει εκείνους που το υπηρετούν!

4. Το 2007 η κυβέρνηση Καραμανλή φορτώνει τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζόμενων με τα περίφημα δομημένα ομόλογα τα οποία δεν λογίζονται ως δημόσιο χρέος:

Τα ταμεία και οι επιχειρήσεις που ελέγχονταν από το δημόσιο πήραν κατευθύνσεις να πουλήσουν τα σταθερά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και να αγοράσουν μέσω τραπεζών και χρηματιστών τα δομημένα ομόλογα που πωλούνταν συνήθως στο 85% έως 87% της ονομαστικής τους αξίας, λόγω υψηλού ρίσκου. Οι διοικήσεις των ταμείων, όμως, πήραν γραμμή να τα αγοράσουν στο 100% της αξίας τους! Με το κόλπο αυτό των δομημένων ομόλογων τα ταμεία έχασαν κεφάλαια και δάνεισαν με μηδενικό επιτόκιο, με κερδισμένους τους μεσάζοντες και πιθανώς όσους τους εξυπηρετούσαν. Ούτε γι’ αυτό το μεγάλο σκάνδαλο που λεηλάτησε τα λεφτά και τους κόπους των ασφαλισμένων πλήρωσε ποτέ κανένας.

“Εις υγείαν τα κορόιδα”!

5. Το 2012 επί μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) παίχτηκε ένα ακόμα κόλπο σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Αφού πρώτα υποχρεώθηκαν να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου δανείζοντας ουσιαστικά τις μνημονιακές κυβερνήσεις, για να ξελασπώνουν με χρήματα των εργαζομένων, στη συνέχεια τα ομόλογα αυτά υπέστησαν κούρεμα με το περιβόητο PSI κατά 53,5% (χάθηκαν δηλαδή τα μισά διαθέσιμα κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων) και συνολική ζημιά για τα ταμεία γύρω στα 14 δισ. ευρώ!

6. Και μετά την καταλήστευση των ταμείων από το 1950 έως το 2014 έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ τάζοντας ελπίδα! Και τι κάνει; Τα τελείως αντίθετα απ’ αυτά που υποσχόταν, ολοκληρώνοντας τη βρόμικη δουλειά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και δίνοντάς τους συγχωροχάρτι για την καταστροφική πολιτική τους και στο ασφαλιστικό.

Πρώτα, το 2015 η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάνει ανακεφαλαιοποίηση – αφελληνισμό των τραπεζών, με αποτέλεσμα να χάσουν τα ταμεία πάνω από 1-1,5 δισ. ευρώ και να υποστούν το τελειωτικό χτύπημα τα πενιχρά αποθεματικά τους! Μια κυβέρνηση που πήρε την εξουσία ως «αριστερή» βούτηξε τα θλιβερά υπολείμματα από τα λεφτά των ταμείων, για να κάνει δώρο στην Ολιγαρχία και στο Κεφάλαιο, παραδίδοντας τις τράπεζες, κατά συντριπτική πλειοψηφία, στον έλεγχο των ξένων επενδυτών με τιμές εξευτελιστικές!

Και ύστερα ήρθε ο νόμος λαιμητόμος πακέτο (ασφαλιστικό – εργασιακό – φορολογικό – αναπτυξιακό) που δίνει τη χαριστική βολή σε ένα εξαθλιωμένο πλέον ασφαλιστικό σύστημα με:

– μειώσεις κύριων συντάξεων κι επικουρικών

– νέες ενοποιήσεις ταμείων, με στόχο τη συρρίκνωση των παροχών υγείας και πρόνοιας και την εξομοίωση προς τα κάτω

– μείωση των δικαιούχων του ΕΚΑΣ και μελλοντική κατάργησή του

– τσάκισμα των αναπηρικών συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων

– διάλυση του συστήματος επικουρικής ασφάλισης

– δραματικές αυξήσεις ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση

– δραματική αύξηση του χρόνου εργασίας για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος

– αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών

– μειώσεις συντάξιμων αποδοχών

– μαύρη εργασία

– ανεργία

– αύξηση φορολογίας για τις λαϊκές τάξεις

– νέες φοροαπαλλαγές για τα μεγάλα συμφέροντα

– δωρεάν κρατικές χρηματοδοτήσεις προς το κεφάλαιο, επιδοτήσεις του “μισθολογικού κόστους τους”, επιδότηση του “επιχειρηματικού κινδύνου” τους κ.α.π.

– θάψιμο των λαϊκών – εργατικών δικαιωμάτων

– κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

– χτύπημα του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης για να μετατραπεί αυτή σε ατομική υπόθεση

– παράδοση του ασφαλιστικού συστήματος σε τμήματα του κεφαλαίου

– μη καταβολή των 100 δισ. που είναι οι οφειλές κράτους κι εργοδοσίας προς τα ταμεία από τις ληστείες που έχουν σωρευθεί κλπ κλπ.

Η κατάσταση, λοιπόν, στα ασφαλιστικά ταμεία δεν είναι λογιστικό πρόβλημα ή ζήτημα κακοδιαχείρισης, όπως θέλουν να το εμφανίζουν οι κρατούντες, αλλά αποτέλεσμα συστηματικής και σχεδιασμένης κρατικής παρέμβασης!

πηγη : laconia alive.gr