ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ & ΤΥΡΝΑΒΟΥ

 ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ & ΤΥΡΝΑΒΟΥ

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἀμφιλοχίου

Ἀρ. φύλλου: 245

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2023

Ὁ Ἃγιος Ἂνθιμος

Τῆ Γ’ (3η) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ Ἁγίου

Ἱερομάρτυρος ΑΝΘΙΜΟΥ Ἐπισκόπου Νικομηδείας.

Τμηθείς κεφαλήν, Μάρτυς Ἂνθιμε, ξίφει,

Καί νεκρός ἀνθεῖς εἰς δόξαν Θεοῦ τρίχας.

Ἂνθιμον ἐν τριτάτη ἀπέκτεινε ξίφος ὀξύ.

ΑΝΘΙΜΟΣ ὁ Μάρτυς καί Ἐπίσκοπος ἐγεννήθη εἰς τήν περίφημον πόλιν τῆς Νικομηδείας, ἀπόεὐσεβῶν καί εὐγενῶν κλἀδων ἀναβλαστήσας, καλούς δέ καί αὐτός προσενέγκας καρπούς, εὐωδίαζεπᾶσαν τήν Ἐκκλησίαν ὡς εὒοσμον ἂνθος, διότι εὐθύς μέν ὡς τήν πρώτην ἡλικίαν τῶν νηπίων παρῆλθεν, ἢνθιζον εἰς αὐτόν πᾶσα θεία χάρις καί ἢθη χρηστά, ἀλλά καί ὡς παιδίον ἦτο διά πολλῆς συνέσεωςκατηρτισμένος. Ὃτε δέ πάλιν ἒφθασε καί εἰς τήν ἀνδρικήν ἡλικίαν, τάς τῶν ἀνδρῶν ἀρετάς ἐπεμελεῖτο καί ἐκυριάρχει τῆς γαστρός, ἐκράτει τοῦ θυμοῦ καί τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν καί τήν κοσμικήν φαντασίανἀπεστρέφετο, ἀλλά καί τήν μητέρα τῶν ἀρετῶν, τήν ἀγάπην, φιλοπόνως εἰργάζετο, ἃπας δέ ὁ καιρός τουἦτο ἀσχολία προσευχῆς καί τήρησις τῶν θείων ἐντολῶν, ὣστε, καθ ̓ ὃλον τόν βίον αὐτοῦ, ἀπέχων ἀπόπᾶσαν ματαίαν διασκέδασιν, ἐντελῶς εἰργάζετο τήν ἀρετήν. Διά τοσαύτης δέ ταπεινοφροσύνης ἦτοκεκοσμημένος, ὣστε, ὃταν ἒβλεπον αὐτόν οἱ φιλάρετοι ἂνδρες, κατενύγοντο αἱ ψυχαί αὐτῶν καίἐπεμελοῦντο καί αὐτοί τήν πρόοδον τῆς ἀρετῆς.

Ἐπειδή ὃθεν ἒζη οὓτω καί εἶχε τήν ἰδίαν αὐτοῦ ἀρετήν ὡς πολυφωνότατον κήρυκα, δέν ἦτο δυνατόν νάκρύπτεται καί νά διαφεύγη τῆς προσοχῆς τῶν ἀνθρώπων· διά τοῦτο καί ἐπί τόν ὑψηλόν βαθμόν τῆςἹερωσύνης ἀνήγαγον αὐτόν καί ὓμνει ἐν Πρεσβυτέρων καθέδρα τόν Κύριον καί ηὐλόγει τόν Θεόν. Δένἦλθεν ὃμως ἀμέσως εἰς τόν τῆς Ἱερωσύνης βαθμόν, οὒτε ἀπ ̓ ἀρχῆς τοῦ βίου αὐτοῦ προεμελέτα αὐτήν,ἀλλ ̓ ἀφ ̓ οὗ πρότερον εἰς πολλούς ἐνδιέπρεψε βαθμούς καί ἐτίμησεν αὐτούς ἀξίως μέ πᾶσαν ἀρετήν, ὑπόπάντων δέ τούτων ἐμαρτυρήθη ὃτι ἦτο ἂξιος τοῦ βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης καί οὓτω τοῦ μεγάλου τούτουἀξιώματος ἐπέβη.

Ὃτε δέ μετέστη εἰς Κύριον ὁ τότε Ἐπίσκοπος Νικομηδείας Κύριλλος, ἐχήρευε δέ ποιμένος ἡ Ἐκκλησίακαί τήν ἐρημίαν της ἐπένθει πικρῶς καί ἐθρήνει τήν συμφοράν της, τότε οἱ πρόκριτοι τῶν Νικομηδέωνμετά τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Κλήρου ἀπεφάσισαν ὁμοφώνως, ὃπως ἀναδείξωσιν Ἐπίσκοπον αὐτῶν τόνἱερώτατον Ἂνθιμον. Εἰσελθόντες ὃθεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἐδέοντο θερμῶς εἰς τόν Θεόν νά ἀποκαλύψη εἰςαὐτούς, ἐάν τοῦτο ἀρέσκη καί εἰς Αὐτόν καί ἐάν θά ἒχωσιν ἐπιμαρτυροῦσαν τήν ἂνωθεν ψῆφον. Εὐθύς δέ μέγα καί θαυμαστόν φῶς περιήστραψε πάντας, φωνή δέ θεία ἠκούσθη προσμαρτυροῦσα ὑπέρ τοῦἈνθίμου καί ἐπικυροῦσα τήν ψῆφον αὐτῶν, προτρέπουσα ἒτι αὐτούς, ἳνα φέρωσιν εἰς πέρας τό ταχύτεροντήν ἀπόφασιν ταύτην.

Ἐκ Θεοῦ ὃθεν ἐκλεγείς ὁ θεῖος Ἂνθιμος ἀνέλαβε τούς οἲακας τῆς Ἐκκλησίας καί ἀπέλαβεν ὁ θρόνοςτόν ἂξιον καί καλόν ποιμένα. Ὁ δέ Ἂνθιμος, ὡς ἀγαθός κυβερνήτης, ὃλην τήν προσοχήν αὐτοῦ ἐπέστησεπρός τοῦτον μόνον τόν σκοπόν, ὃπως τόν χαλεπόν τῆς ἀσεβείας κλύδωνα καταπραΰνη καί τάς ψυχάς τῶνσυμπλεόντων εἰς τόν λιμένα τοῦ Θεοῦ καθορμήση. Οὓτω θεοφίλως τοῦ Ἁγίου πορευομένου, ἐγείρεταιαἲφνης χειμών χαλεπώτατος καί ἐπειδή ἡ καταιγίς ἐνέπεσε σφοδροτέρα παρά ποτέ, πάντας τούςΧριστιανούς κατέδυσε. Διότι ἐπιστρέψας ὁ Μαξιμιανός νικητής ἀπό τοῦ κατά τῶν Αἰθιόπων πολέμου ἐνἒτει 306, διέταξεν εὐθύς πάντας κοινῶς ὃπως συναχθῶσιν εἰς Νικομήδειαν, διά νά θυσιάσωσιν εἰς τούς θεούς του. Ἐκηρύχθη ὃθεν τότε ἐκεῖνος ὁ βαρύτατος καί μέγιστος διωγμός τῶν Χριστιανῶν, ὃστις ἐπροχώρει καθημέραν καθ ̓ ἃπασαν τήν γῆν. Ὃθεν ἂλλοι μέν τῶν Χριστιανῶν ἒφευγον εἰς τά ὂρη καί σπήλαια, ἂλλοι παντοιοτρόπως δέ ἐθανατώνοντο, καί αἱ μέν Ἱεραί Μοναί ἠρημοῦντο, τῶν δέ Παρθένων τά Ἡσυχαστήρια παντελῶς κατηδαφίζοντο.

Τότε οἱ δήμιοι ὡς ἂγρια θηρία ἣρπασαν καί μίαν Παρθένον ὑπέρλαμπρον ψυχῆ τε καί σώματι, ὀνόματι Θεοφίλην, καθώς ἦτο καί εἰς τήν πρᾶξιν, τήν ὁποίαν ὡδήγησαν βιαίως εἰς τό ἐργαστήριον τῆς ὓβρεως. Αὓτη δέ ἡ μακαρία, βλέπουσα πρός τόν οὐρανόν, ἐβόησε μετά δακρύων· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ ἒρως, τό φῶς μου καί ὁ φύλαξ τῆς ζωῆς μου, ἲδε τήν νυμφευθεῖσαν σοι, Νυμφίε μου ἂμωμε, καί λύτρωσαί με ἀπό τῶν θηρίων τούτων, φύλαξον δέ τήν παρθενίαν μου ἂσπιλον εἰς δόξαν καί αἶνον τοῦ παντοδυνάμου σουὀνόματος». Ἀνεγίνωσκε δέ τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον. Εἷς δέ ἐκ τῶν ἀσεβῶν εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον, ἳνα πράξη τήν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ καί εὐθύς τρέμων ἀπέθανεν. Ἀκολούθως εἰσῆλθεν ἂλλος καί εἶδε φῶς ἀνείκαστον καί ἐκ τῆς λαμπρότητος τοῦ φωτός ἒμεινε τυφλός. Τοῦτο δέ ἒπαθον καί ἂλλοι πολλοί· ὃσοι ὃμως εἰσῆλθον μέ σωφροσύνην εἰς τόν οἶκον, εἶδον ὡραῖον καί ὑπέρλαμπρον Ἂγγελον, ἱστάμενον ἐκ δεξιῶν αὐτῆς, καί ἐγένοντο ἒντρομοι, ἰδόντες τοιοῦτον παράδοξον θαῦμα, ἐξελθόντες δέ ἐβόησαν· «Μέγας ὁ Θεός τῶν Χριστιανῶν». Ὁ δέ θεῖος Ἂγγελος λαβών τήν Παρθένον ἐκ τῆς αἰσχρᾶς ἐκείνης οἰκίας ἀμόλυντον ἐξῆλθε μετ ̓ αὐτῆς πορευόμενος καί τήν ὡδήγησεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν πιστῶν, εἰπών πρός αὐτήν· «Εἰρήνη σοι». Ἡ δέ ἐκθαμβουμένη καί χαίρουσα ἒκρουσε τήν θύραν καί εἰσῆλθεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἐκείνην δέ τήν νύκτα ὁ Ἱεράρχης Ἂνθιμος μεθ ̓ ὃλων τῶν Χριστιανῶν ἑώρταζε τά Γενέθλια τοῦ Χριστοῦ ἐν τῆ

Ἐκκλησία· ἰδόντες δέ οὗτοι ἀνελπίστως τήν Θεοφίλην ἐθαύμαζον. Αὓτη δέ καί οἱ ἐκ ταύτης πιστεύσαντες διηγήθησαν πάντα ὃσα ὁ Παντοδύναμος Θεός ἐτέλεσε θαυμασίως, δοξάζοντες καί εὐχαριστοῦντεςΑὐτόν.

Ἀκούσας ταῦτα ὁ Μαξιμιανός διέταξε ν ̓ἀναφθῶσιν εὐθύς ξύλα πέριξ τῆς Ἐκκλησίας, ἳνα κατακαῶσιν οἱ ἐν τῆ Ἐκκλησία Χριστιανοί. Ὃπερ ἐννοήσας ὁ θεῖος Ἱεράρχης Ἂνθιμος καί θείας Χάριτος ἐμπλησθείς, ἐστάθη εἰς τό κέρας τοῦ θυσιαστηρίου λέγων· «Ἐνθυμήθητε, ἀδελφοί μου φιλόχριστοι καί τέκνα ἐν Κυρίω, ποσάκις ἐξιστάμεθα θαυμασίως διά τήν ἀνδρείαν τῶν Ἁγίων Τριῶν Παίδων καί διά τήν εὐσέβειαν αὐτῶν, οἳτινες καί ἐν μέσω τῆς φλογός ἱστάμενοι προσεκάλουν τήν κτίσιν ἃπασαν πρός ὑμνωδίαν τοῦ Κτίστου. Ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού καιρός σωτηρίας· ἀποθώμεθα λοιπόν τά ἒργα τοῦ σκότους, καί ἐνδυσώμεθα τά ὃπλα τοῦ φωτός, ὃπως ἀξιωθῶμεν τῆς αἰωνίου Βασιλείας».

Ταῦτα εἰπών ὁ ἀείμνηστος Ἂνθιμος καί συναγωνιζόμενος μετ ̓ αὐτῶν βαπτίζει τούς κατηχουμένους καί την θείαν λειτουργίαν ἐπιτελέσας μετέδωκεν εἰς ἃπαντας τά Θεῖα καί Ἂχραντα Μυστήρια, ἀνήφθησαν δέ ἐν τῶ μεταξύ ἒξωθεν τά φρύγανα, οἱ δέ Ἃγιοι ἒσωθεν ἒψαλλον τήν ὑμνωδίαν τῶν Ἁγίων Τριῶν Παίδων, πᾶσαν τήν κτίσιν πρός ὑμνωδίαν Θεοῦ καί δοξολογίαν ἐπικαλούμενοι, καί οὓτω κατεκάησαν ἃπαντες οἱ εὑρεθέντες Χριστιανοί ἐν τῆ Ἐκκλησία, οἳτινες ἦσαν τόν ἀριθμόν εἲκοσι χιλιάδες.

Ὁ δέ Ἃγιος Ἂνθιμος δέν ἐκάη, ἀλλά διεφυλάχθη ἀβλαβής ἐκ θείας Χάριτος, ἳνα καί ἂλλους ὠφελήση ἐκ τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ, βαπτίση δέ καί προσφέρη αὐτούς σεσωσμένους εἰς τόν Χριστόν. Ὃθεν ἀνεχώρησεν εἲς τινα κωμόπολιν, ἳνα φροντίση περί τοῦ λοιποῦ ποιμνίου του ὡς καλός ποιμήν, τόν λόγον τῆς ἀληθείας σπείρων καί τό τάλαντον τῆς πίστεως πολλαπλασιάζων, ἐπιστρέφων πολλούς εἰς θεογνωσίαν καί ἐπιστηρίζων εἰς τήν εὐσέβειαν. Καί πάλιν καταμηνύεται εἰς τόν βασιλέα ὁ τότε μέν ἐν Ἱερεῦσι μέγας, μετά μικρόν δέ καί μεταξύ τῶν Μαρτύρων τοιοῦτος. Τότε ὁ Μαξιμιανός πέμπει εἲκοσιν ἐφίππους στρατιώτας, ἳνα συλλάβωσιν αὐτόν καί φέρωσιν ἐνώπιόν του. Οἱ δέ ἱππεῖς οἱ πεμφθέντες εἰςΣημάνην, τοῦτο ἦτο τό ὂνομα τῆς κωμοπόλεως, εὑρίσκουσιν ἐκεῖ τόν Ἃγιον καί οὐδόλως γνωρίζοντες αὐτόν, ἠρώτων τόν ἲδιον Ἂνθιμον περί τοῦ Ἀνθίμου, τίς εἶναι οὗτος καί εἰς ποῖον μέρος τῆς κωμοπόλεωςκατοικεῖ.

Ὁ δέ ἀγαθός, φιλόξενος καί φιλαλήθης πατήρ, πρῶτον μέν τούς ἐφιλοξένησε καί παρέθηκεν εἰς αὐτούς δεῖπνον, ἂρτον καί κυάμους (κουκκιά), ἀφοῦ δέ ὡς ἠδυνήθη ἐφιλοξένησεν αὐτούς, εἶτα λέγει εἰς αὐτούς, ὃτι ὁ ἲδιος εἶναι ὁ Ἂνθιμος, ὃπερ ἐκεῖνοι ἀκούσαντες ἒμειναν ἐκστατικοί καί οὐδόλως ἠδύναντο νά ἀντικρύσωσιν εἰς τήν πολιάν του κεφαλήν, ἀναλογιζόμενοι βαθέως ἀφ ̓ ἑνός μέν τήν τράπεζαν, τόν δεῖπνον καί τήν φιλοξενίαν, ἀφ ̓ ἑτέρου δέ πρός ποῖον σκοπόν μέλλουσι νά φέρωσιν αὐτόν ἐνώπιον τοῦ Μαξιμιανοῦ, ἐξ ἃπαντος πρός σκοπόν κάκιστον καί πρός ὁμολογουμένην τιμωρίαν. Ὡς ἐκ τούτου περισσότερον ἐλύπει τοῦτο τάς ψυχάς αὐτῶν καί ἐξ ἐντροπῆς δέν ἠδύναντο ν ̓ἀτενίσωσιν πρός τόν Ἂνθιμον, ἐπειδή καί ἀψευδῆ μηνυτήν τοῦ σεβασμίου ἀνδρός, ὃν ἐζήτουν, ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἢκουσαν καί παρά τῆς τοῦ ἰδίου γλώσσης μανθάνοντες, ὃτι αὐτός εἶναι ὁ Ἂνθιμος, ἐθαύμαζον ὡς ἐκ τούτου τήν φιλαλήθειαν τοῦ πατρός, καί ἂφησαν αὐτόν ἑκουσίως, προέτρεπον δέ μάλιστα αὐτόν νά φύγη ἐκεῖθεν.

Διότι ἐγνώριζον, ὃτι οὐδέν καλόν θά ἀπολαύση ὃταν παρουσιασθῆ εἰς τόν Μαξιμιανόν· ὃθεν εἶπον· «Εἰς ἡμᾶς ἀρκεῖ εἰς ἀπολογίαν νά εἲπωμεν, ὃτι καθ ̓ ὃλην τήν Νικομήδειαν τόν ἐζητήσαμεν, ἀλλά δέν ἠδυνήθημεν νά εὓρωμεν αὐτόν».

Ὁ δέ ἱερός Ἂνθιμος, διά παντός μελετῶν τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ, διδάσκων καί προτρέπων τούς πάντας νά λέγωσι τήν ἀλήθειαν ἐν τῆ καρδία, οὒτε διά τῶν χειλέων αὐτῶν νά ψευσθῶσι δι ̓ αὐτόν ἠνείχετο,ἂλλως τε καί τόν ὑπέρ Χριστοῦ θάνατον διψῶν, ἀνεχώρησε μετ ̓ αὐτῶν ἐκεῖθεν· βαδίζων δέ ἐν τῆ ὁδῶ τούς ἒδωκε πολλάς εὐσεβεῖς παραινέσεις καί διηγήθη εἰς αὐτούς περί τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, πάντα δέ ἀσεβῆ λογισμόν αὐτῶν ἐξωμάλυνε καί ἀφοῦ παρεσκεύασε τήν ψυχήν αὐτῶν πρός ἀποδοχήν τῶν θείων ἐπαγγελιῶν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀναγινώσκει τάς θείας εὐχάς, ἐλθόντες δέ εἶτα εἰς ποταμόν τινα διερχόμενον διά τῆς ὁδοῦ βαπτίζει αὐτούς, καί ἐξακολουθοῦσι πάλιν τήν ὁδοιπορίαν αὐτῶν, ἓως οὗ ἦλθον εἰς τήν πόλιν.

Εἰσελθών δέ ὁ Ἃγιος εἰς τό τυραννικόν βῆμα, εἶχε μέν τάς χεῖρας ὀπίσω δεδεμένας κατά διαταγήν βασιλικήν, εἰς οὐρανούς δέ τήν διάνοιαν ἀνατείνων, ἐπεκαλεῖτο τήν ἐξ ὓψους βοήθειαν. Ὁ δέ βασιλεύς θέλων νά ἐπιδείξη εἰς τόν μακάριον Ἂνθιμον καί ἀπό ψιλῆς θέας τό πικρόν τῆς δοκιμῆς τῶν βασάνων, κατά πρῶτον μαλακώτερον συμπεριεφέρθη εἰς αὐτόν, ἐκθέσας δημοσία πρότερον τά τῶν κολαστηρίων ὂργανα, ἒπειτα δέ καλέσας αὐτόν εἶπε· «Σύ εἶσαι ὁ λεγόμενος Ἂνθιμος, ὁ εἰς τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ πλανηθείς, ὃστις ὡς ἁπλοῦς καί εὐκολόπιστος ἂνθρωπος ἀπατηθείς, ἐκτοξεύεις μυρίας ὓβρεις κατά τῶνἡμετέρων θεῶν;»

Ὁ δέ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ ἀθλητής καί διά τά προκείμενα τῶν κολαστηρίων ὂργανα καί διά τούς λόγους τοῦ τυράννου ἐξ ἲσου γελάσας, εἶπε· «Γνώριζε, ὦ βασιλεῦ, ὃτι οὐδέ κἂν ἢθελον σοί ἀποκριθῶ πρός ταῦτα, ἐάν μή μέ ἒπειθεν ὁ ἱερός διδάσκαλος Παῦλος διδάσκων: «Ἑτοίμους ἡμᾶς εἶναι παντί τῶ αἰτοῦντι λόγον διδόναι. Ἐπηγγείλατο γάρ ἡμῖν ὁ Θεός στόμα καί σοφίαν, ἧ οὐ δυνήσονται ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ἡμῖν», ὃτι ἐγώ καί πρότερον καλῶς γνωρίζων τήν πολλήν σου παχύτητα τῆς περί τά εἲδωλαπλάνης, τώρα σέ καί τούς ἰδικούς σου, ὡς λέγεις, θεούς θά ἀποδείξω φανερώτατα ἀναισθήτους, διότι ἢλπισας νά προσηλυτήσης ἐμέ καί νά μέ ἀποστήσης ἀπό τοῦ Δημιουργοῦ τῶν ἁπάντων, ὃστις καί σέ τό ἀχάριστον πλάσμα ἐτίμησε διά τῆς ἑαυτοῦ εἰκόνος. Ἀλλά διατί μέ παρέστησας δεσμώτην εἰς τό βῆμα τοῦτο καί τά τῶν βασάνων παρέταξες ὂργανα; ἐλπίζεις ὃτι διά τούτων θέλεις μέ καταπείσει ἢ ὃτι δι ̓ αὐτῶν θέλεις μέ καταπλήξει; Εἰς ἂλλους τινάς τῶν ἀγενεστέρων πρόσφερε ταῦτα, εἰς τούς ὁποίους ὁ παρών βίος εἶναι ἡδονή καί τό νά στερηθῶσι τούτου εἶναι ἡ μεγίστη τῶν τιμωριῶν. Εἰς ἐμέ δέ καί αὐτό τόπήλινον σῶμα εἶναι παντός δεσμωτηρίου χαλεπώτερον, διότι ἐμποδίζει τήν ψυχήν μου νά διαβῆ πρός τόν ποθούμενον Θεόν· ὣστε ἀπειλαί, τιμωρίαι καί βάσανοι εἶναι ποθεινότεραι εἰς ἐμέ ἀπό πᾶσαν διατριβήν καί ζωήν, τῶν ὁποίων κατόπιν ἐπακολουθεῖ ὁ θάνατος, ὃστις ἀπολύων με τῶν δεσμῶν τῆς σαρκός θά μέ ὁδηγήση πρός τά ποθούμενα».

Ταῦτα τοῦ μεγάλου κατά τήν ἀρχιερωσύνην καί ἒτι μεγαλυτέρου κατά τήν ἂθλησιν ἀπολογησαμένου, ὁ βασιλεύς εἶπεν· «Ταῦτα εἶναι μακρά φλυαρία, θά ἲδης δέ μετ ̓ ὀλίγον». Εὐθύς τότε προστάσσει νά κτυπῶσιν αὐτόν διά λίθων, ὁ δέ γενναῖος Ἂνθιμος, ἐπειδή ἀπ ̓ ἀρχῆς ἐπόθει τόν διά Χριστόν ἆθλον καί ἢλπιζεν ἳνα λάβη ἐκ θείας προνοίας τόν στέφανον τῆς ἀθλήσεως, ἐκ τούτου πράως καί τάς παρούσας πληγάς ἐδέχετο. Ἳνα δέ λαμπροτέρα ἒπαθλα ἐπιτύχη, ἐπιχλευάζων τόν τύραννον καί σφοδρῶς τήν ψυχήναὐτοῦ κατακαίων διά τῆς φλογός τῆς μανίας ἠρέθιζεν αὐτόν εἰς ἐπιπονωτέρας τιμωρίας λέγων· «Θεοί, οἱ ὁποῖοι τόν οὐρανόν καί τήν γῆν οὐκ ἐποίησαν, ἀπολέσθωσαν». Ὁ λόγος οὗτος τοῦ Μάρτυρος αὐτό τοῦτο τό κέντρον τοῦ Μαξιμιανοῦ κατεκέντησε καί εὐθύς διατάσσει, ἳνα διά περονῶν πεπυρωμένων διατρυπήσωσι τούς ἀστραγάλους αὐτοῦ. Εἰς δέ τόν Μάρτυρα ἡ βάσανος αὓτη ἦτο μεγίστη ἡδονή, διότι ἐπετύγχανεν ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἐπόθει καί ἀπέδιδε μικράν χάριν εἰς τόν Μαξιμιανόν ἓνεκα τῶν τιμωριῶν, διότι τοιουτοτρόπως ἐδίψα ὁ Ἂνθιμος, ὃπως ἐνωθῆ μέ τόν Χριστόν λέγων τό προφητικόν ρητόν·

«Ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρός τόν Θεόν τόν ἰσχυρόν, τόν ζῶντα, πότε ἣξω καί ὀφθήσομαι τῶ προσώπω τοῦΘεοῦ μου; »

Ὁ δέ Μαξιμιανός ὡς ἒχων τυραννικόν πνεῦμα ἐνόμιζεν, ὃτι ἓνεκα τῆς αὐστηρότητος τῶν κολάσεων θά νικήση τήν γενναίαν σταθερότητα τοῦ Μάρτυρος· ὃθεν προστάσσει νά στρωθῆ εἰς τό ἒδαφος ὂστρακον, εἶτα γυμνόν εἰς αὐτό ἁπλωθέντα νά δέρωσι τόν ἀθλητήν διά ράβδων σφοδρότερον τοῦ δέοντος, ἳνα διά τοῦ ραβδίσματος τῶν πληγῶν ἂνωθεν καί διά τῶν κάτωθεν ἐστρωμένων ὀστράκων αἰσθανθῆ ἡ ψυχή αὐτοῦ διπλασίαν τήν ὀδύνην. Ὁ δέ Ἂνθιμος οὒτε διά τῆς βασάνου ταύτης ἀπηλπίσθη διά τήν νίκην, ἀλλ ̓ ἐδέετο τοῦ Κυρίου λέγων· «Εὐχαριστῶ σοι, Δέσποτα βασιλεῦ τῶν αἰώνων, ὃτι περιέζωσάς με δύναμιν ἐξ ὓψους, καί τούς ἐχθρούς μου ἒδωκάς μοι νῶτον, καί τούς μισοῦντάς με ἐξωλόθρευσας, καί συνεπόδισας πάντας τούς ἐπανισταμένους ἐπ ̓ἐμέ ὑποκάτω μου». Ὁ δέ Μαξιμιανός ἐπινοεῖ πάλιν καί ἓτερα κολαστήρια καί προστάσσει νά καύσωσι χαλκᾶς περικνημῖδας καί νά ὑποδήσωσι δι ̓ αὐτῶν τόν Μάρτυρα.

Ἐν ὧ δέ χρόνω οἱ μακάριοι ἐκεῖνοι πόδες ὑπέμενον τήν σφοδροτάτην ταύτην καί εἰς ὀδύνην ἀφόρητον βάσανον τῶν πεπυρωμένων περικνημίδων, θεία τις Χάρις ἐπέρχεται ἂνωθεν εἰς τόν γενναῖον Μάρτυρα καί φωνή ἠκούσθη ἐπί μᾶλλον ἐνισχύουσα αὐτόν καί μεγάλα ὑποσχομένη βραβεῖα, ἣτις ἒλεγεν· «Ἐντός ὀλίγου διά λαμπρῶς ἀκτινοβολοῦντος στεφάνου ἐξ ἀνθέων ἀθλοφορεῖς». Ἡ δέ φωνή αὓτη μεταβάλλει εὐθύς πρός τό εὐθυμότερον τήν ψυχήν αὐτοῦ καί φαιδρότερον τό πρόσωπον αὐτοῦ ἀπεργάζεται, μειδίαμα δέ χαριέστατον εἰς τά χείλη αὐτοῦ ἐπιφαίνεται, διά τοῦ ὁποίου ἡ ἐσωτερική γαλήνη τῆς καρδίας του ἐμαρτυρεῖτο. Βλέπων ταῦτα ὁ Μαξιμιανός ἐξεπλήττετο, καθώς ἦτο ἑπόμενον, καί ἐθαύμαζε ταῦτα· ἀλλ ̓ ἐκ τῆς ἀπιστίας αὐτοῦ ὠνόμαζε γοητείαν τά γινόμενα καί ἠρώτα νά μάθη τήν αἰτίαν. Ὁ δέ δίκαιος εἶπεν· «Ὦ Βασιλεῦ, τά παρόντα θαυμάσια, τά ὁποῖα βλέπεις, προοίμια μόνον καλά εἶναι καί ἀψευδής τῶνμελλόντων ἐπαγγελία, ἐντός ὀλίγου δέ θά αἰσθανθῆς, ὃτι μάτην κομπάζεις καί ἐκείνους τούς ὁποίουςὀνομάζεις θεούς θά ἀποδείξω πολύ ἀσθενεστέρους τῆς ἀνθρωπίνης δυνάμεως, ὣστε νά μεταμεληθῆς διά τήν πείραν τῶν βασάνων, τήν ὁποίαν ἐπιδεικνύεις εἰς ἐμέ». Ἓνεκα τούτων ὀργισθείς ὁ βασιλεύςπροστάσσει νά δέσωσι τόν Μάρτυρα ἐπάνω εἰς τροχόν καί νά συστρέφωσιν αὐτόν συνεχῶς, ὁμοῦ δέ μέτόν τροχόν νά κατακαίωσι διά λαμπάδων καί πυρός τάς σάρκας αὐτοῦ καί οὓτω νά διαλύωνται. Ἀλλ ̓ ὢ τῆς θαυμαστής περί τόν ἂνδρα, Χριστέ, δυνάμεώς σου! Ἐστάθη μέν εὐθύς ἐκ τῆς κινήσεως ὁ τροχός, τῶνδέ δημίων κατά γῆς πεσόντων, πίπτουσιν ἃμα ἀνεπαισθήτως ἀπό τῶν χειρῶν αὐτῶν αἱ λαμπάδες, καθότιαἱ χεῖρες αὐτῶν ἒμειναν ὡς νεκραί καί παράλυτοι, καταναρκωθέντων ὡς διά ὓπνου τινός. Ὁ Μαξιμιανόςδέ θέλων νά ἀποδείξη, ὃτι τοῦτο συνέβη ἐξ ἀμελείας τῶν δημίων καί οὐχί ἐκ τῆς μαρτυρικῆς ἐκείνης πρός τόν Θεόν παρρησίας, ἠπείλει αὐτόν μέ τόν διά ξίφους θάνατον, ἐάν δέν θυσιάση εἰς τούς θεούς.

Ὁ δέ θεῖος Ἂνθιμος τήν ἀπειλήν μετά μεγαλυτέρας εὐχαριστίας ὑπεδέχετο, ἐν ὃλη καρδία τοῦ Θεοῦ δεόμενος, ὃπως καταξιωθῆ εἰς τόν χορόν τῶν Δισμυρίων Μαρτύρων, ἃμα δέ ἐσεμνύνετο νά λέγη· «Ἰδού ἐγώ καί τά παιδία, ἃ μοί ἒδωκεν ὁ Θεός» καί καθεξῆς. Ὁ δέ Μαξιμιανός, ἐπειδή ἒβλεπεν, ὃτι τό τέλος τοῦ Ἀνθίμου θά ἀποβῆ μᾶλλον κατά τήν εὐχήν αὐτοῦ, διέταξε τούς στρατιώτας νά ἂγωσιν αὐτόν. Λαβόντες δέ οἱ κακοῦργοι ἐκεῖνοι τόν Ἃγιον ὡδήγουν αὐτόν κατά διαταγήν τοῦ βασιλέως εἰς τό δεσμωτήριον, ἀλλ ̓ ἡ θεόφθογγος γλῶσσα αὐτοῦ τά συνήθη καί πάλιν πρός Θεόν ἒψαλλε καί τῶν ἁλύσεων καί δεσμῶν ἀπαλλάσσεται. Οὐδέ ὃμως τούς ἂγοντας αὐτόν δημίους ἀφῆκεν ἀμετόχους ἐκ τοῦ θαύματος, ἀλλά πρηνεῖς οὗτοι πεσόντες ἒμενον εἰς τήν γῆν ἐκ τῆς παραδόξου ταύτης θέας καταπλαγέντες. Διότι θεία

Χάρις ἂνωθεν ἐπελθοῦσα καί φῶς ἐξαστράπτουσα περιεκύκλωσε τόν Μάρτυρα, τούς δέ ὁδηγοῦντας αὐτόν δημίους μετά τῶν σιδηρῶν ἐκείνων δεσμῶν, διά τῶν ὁποίων ἐδεσμεῖτο ὁ Ἃγιος, ρίπτει ἀμέσως κατά γῆς οὐδέν λέγοντας καί οὒτε νά καλύψωσι τούς ὀφθαλμούς αὐτῶν δυνηθέντας. Ὁ δέ Μάρτυς ἐγείρας αὐτούς τούς εἶπε νά ἐξακολουθήσωσι τήν ὁδόν αὐτῶν· καί ἀφοῦ εἰσῆλθεν εἰς τό δεσμωτήριον ὁ Ἂνθιμοςχαίρων ὡς νά εἰσήρχετο εἰς εὐωχίαν, καί εἰς τούς ἐκεῖ εὑρισκομένους προσέφερε τόν τῆς πίστεως ἂρτον,μετά μεγίστης φιλοφροσύνης δεξιωθείς αὐτούς, καί τήν εὐσέβειαν διδάξας ὃλως εἰς τόν Χριστόν καθοδηγεῖ καί υἱοθετεῖ αὐτούς διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Ὁ δέ Μαξιμιανός μαθών τοῦτο καί φοβηθείς μήπως ζημιωθῆ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ἂλλους πολλούς, παριστᾶ καί πάλιν τόν Ἀθλητήν ἒμπροσθεν αὐτοῦ καί παροτρύνει πάλιν αὐτόν νά θυσιάση εἰς τούς θεούς αὐτοῦ, ὑπόσχεται δέ καί ὡς ἀνταμοιβήν τῆςσυγκαταθέσεως νά τόν κάμη ἱερέα τῶν εἰδώλων.

Ὁ δέ θεῖος Ἂνθιμος μετά πολλῆς παρρησίας εἶπε πρός αὐτόν· «Ἐγώ καί πρό τῆς ὑποσχέσεώς σου ταύτης εἶμαι Ἱερεύς τοῦ πρώτου καλοῦ ποιμένος καί Ἀρχιερέως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ὃστις ἀπό τήν μεγίστην φιλανθρωπίαν αὐτοῦ καί ἂκραν συγκατάβασιν, ἂϋλος καί ἀπερίληπτος ὢν, ὂχι μόνον γίνεται ἂνθρωπος μεταλαμβάνων τῆς ἡμετέρας σαρκός, μέχρις ἡμῶν κατελθών καί δι ̓ ἡμᾶς ταῦτα πράττων, ἀλλά καίἑαυτόν προσέφερε θυσίαν ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, σταυρωθείς καί γευσάμενος ὀδυνηροῦ θανάτου, τριήμερος ἀναστάς, καί εἰς οὐρανούς ἀνελθών, πάλιν συνανέφερεν ἡμᾶς ἐκεῖσε, ὁπόθεν διά τήνπαρακοήν ἐπεπτώκαμεν. Τούτου Ἱερεύς τυγχάνω καί εἰς τοῦτον προτιμῶ νά προσαγάγω ἑμαυτόν θυσίαν, τά δέ ὑμέτερα καί οἱ ὑμέτεροι θεοί ἂξιοι μόνον σκότους καί θρήνων ὑπάρχουσι, μᾶλλον δέ διά τήν ἰδικήν σας ἀπώλειαν καί συμφοράν λοιδορητέοι». Ὀργισθείς δέ πολύ ἓνεκα τούτου ὁ Μαξιμιανός προστάσσει νά φέρωσι τόν γενναῖον Ἂνθιμος εἰς τήν ὁδόν τοῦ θανάτου. Αἰτήσας δέ καιρόν εἰς προσευχήν, τήν ὑστάτηνπροσηύξατο, οὓτω δέ προσευχηθείς εἰς τόν Θεόν ἀποτέμνεται τήν μακαρίαν αὐτοῦ κεφαλήν τῆ Τρίτη τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου, καί παραδίδει τήν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχήν περί τό ἒτος τδ’ (304) μ. Χ. εἰς τόν τρισήλιονΘεόν, ὧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ταῖς τοῦ σοῦ Ἁγίου πρεσβείαις, Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

=========================================================================

                                                                        «ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ»

                                                       Θρησκευτικόν Περιοδικόν Ὀρθοδόξου Οἰκοδομῆς.

                 Ἐκδότης: + Ὁ Λαρίσης & Τυρνάβου Ἀμφιλόχιος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

                                                                               Εὐλογίας χάριν.

                                                                    Συντάσσεται ὑπό ἐπιτροπῆς.

=========================================================================