ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ!

 

Σε μια συγκυρία κατά την οποία η ημερομηνία των γενεθλίων του εμφανίζεται κάθε 4 χρόνια ως αναφέρει το Παπικο Γρηγοριανό Ημερολόγιο που ακολουθεί και μάλιστα που τολμά να αποκαλεί "ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟΝ ΙΟΥΛΙΑΝΟΝ"

Τα 84 έτη ζωής συμπληρώνει ο Mέγας Αιρεσιάρχης της Ορθοδοξίας της Παναίρεσης του Οικουμενισμού της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης και Πολλάκις Συμπροσευχηθείς με τον Αιρετικόν Πάπαν της Ρ'ωμης Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος!

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, κατά κόσμον Δημήτριος Χ. Αρχοντώνης, πρώην Αξιωματικός του Τουρκικού Στρατού, γεννήθηκε στους Αγίους Θεοδώρους Ίμβρου, την 29η Φεβρουαρίου 1940. Τα εγκύκλια μαθήματα παρακολούθησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του, στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο-Λύκειο της Κωνσταντινουπόλεως και στην Κεντρική Σχολή Ίμβρου.

Στη συνέχεια φοίτησε στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης, στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών Ρώμης (Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο), το Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bossey (Ελβετία) και το Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μιλάει επτά γλώσσες.

Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1961, Πρεσβύτερος το 1969 και Μητροπολίτης Φιλαδελφείας το 1973. Το 1990 προήχθη σε Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος και στις 22 Οκτωβρίου 1991 εξελέγη παμψηφεί Οικουμενικός Πατριάρχης.

Μεταξύ των ετών 1961-1963 εκπλήρωσε την υποχρεωτική κατά τους νόμους στρατιωτική Του θητεία, ως Τουρκος Αξιωματικός.

Διετέλεσε Διευθυντής του Ιδιαιτέρου Γραφείου του αμέσου προκατόχου Του, Πατριάρχου Δημητρίου, καθ’ όλη της διάρκεια της Πατριαρχίας Του (1972-1991).

Από την εκλογή Του ως Οικουμενικού Πατριάρχου εργάζεται για την ενίσχυση της πανορθόδοξης ενότητας και συνεργασίας. Για τον σκοπό αυτό καθιέρωσε τις Συνάξεις των Ορθοδόξων Προκαθημένων και πραγματοποίησε πολλές επισκέψεις προς αυτούς, καθώς, επίσης, τους προσκάλεσε και τους υποδέχθηκε στην Ιερή Καθέδρα Του στο Φανάρι.

Συγκάλεσε την Ψευδοσύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη, τον Ιούνιο του 2016, και προήδρευσε κατά τις εργασίες της. Επίσης, προωθεί τον οικουμενικό διάλογο με τις άλλες Χριστιανικές Εκκλησίες και Ομολογίες, επισκεπτόμενος τις έδρες τους και συμμετέχοντας σε διαχριστιανικά συνέδρια και επετειακές εκδηλώσεις.

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπεδέχθη τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν».

Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ‘Ορθόδοξη ‘Εκκλησία Θεωρεῖται ὡς μία ἄλλη χριστιανική Ἐκκλησία ἤ Ὁμολογία. Δηλαδή, τόσο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅσο καὶ οἱ ἄλλες ἑτερόδοξες χριστιανικές ἐκκλησίες καὶ ὁμολογίες ἔχουν τὴν ἴδια πίστη, ἀλλά διαφέρουν μόνο στὴ θεολογική διατύπωσή της. Ὅ,τι δηλαδή πρεσβεύει τό Π.Σ.Ε. καί ὅ,τι δηλώνει ἐδῶ καί χρόνια ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Καὶ γι’ αὐτό τὸ λόγο, προκειμένου νὰ ὑπάρξει συγκρητιστική ἑνότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μὲ τὶς αἱρετικές ὁμάδες, ἀπομένει νὰ ὑπάρξει πρόοδος στὴ σύγκλιση τῶν θεολογικῶν τους διατυπώσεων ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς δῆθεν κοινῆς τους πίστης. Αὐτή τὴν δογματική ἀπόφαση τήν διατυπώνουν ὡς ἑξῆς: «ταχυτέρα και ἀντικειμενικοτέρα ἀποσαφήνιση τοῦ ὅλου ἐκκλησιολογικοῦ θέματος καὶ ἰδιαιτέρως τῆς γενικωτέρας παρ’ αὐτοῖς διδασκαλίας περί μυστηρίων, χάριτος, ἱερωσύνης, καὶ ἀποστολικῆς διαδοχῆς»

Τά συμπεράσματα πού ἐξάγονται ἐκ τῆς μελέτης των κοινοποιηθέντων τελικῶν κειμένων τῆς λεγομένης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, καθώς καί ἀπό τίς ἀπαντήσεις καί ἀναλύσεις ἐγκρίτων θεολόγων καί μητροπολιτῶν εἶναι ὅτι:

Ἐπετεύχθη τελικά ὁ στόχος τῆς ἐκκλησιαστικοποιήσεως τῶν αἱρέσεων, δηλαδή ἔγινε δεκτό ὅτι ὁ Παπισμός καθώς καί λοιποί αἱρετικοί εἶναι Ἐκκλησίες καί ὄχι αἱρέσεις.

Νομιμοποιήθηκε ἐπίσημα καί συνοδικά ἡ παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθώς ἀναγνωρίζει τό Προτεσταντικό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾽Εκκλησιῶν ἤ μᾶλλον αἱρέσεων.

Καθιερώθηκε ἡ μεταπατερική θεολογία

Καταλύθηκαν ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Παραποιεῖται ἡ Ὀρθόδοξη Πνευματικότητα.

Κατέλυσε τήν Ὀρθόδοξη συνοδικότητα.

Χρησιμοποιήθηκαν ἀντορθόδοξοι μέθοδοι στόν τρόπο λειτουργίας της.

Οἱ ἀποφάσεις τῆς συνόδου, εἶναι ὑποχρεωτικές διά τό σύνολο τῶν λαϊκῶν καί κληρικῶν ἐπί προφάσει τηρήσεως ἤ δῆθεν προασπίσεως τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας καταλύοντας ὅμως τόν ρόλο τοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν εὐθύνη γιὰ τὴ διατήρηση ἀνόθευτης τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Δέν ἀκολουθεῖ τήν ἁγιοπατερική καί ἁγιοπνευματική Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, μιᾶς καί δέν ἔγινε ἐξ’ ἀρχῆς ἀναγνώριση ὅλων τῶν προηγουμένων συνόδων.

Εἴχαμε συμμετοχή γιά πρώτη φορά παρατηρητῶν οἱ ὁποῖοι ἦταν παπικοί, καί μάλιστα εἴχαμε συμπροσευχές κατά τήν διάρκεια τῶν Λειτουργιῶν.