Η ΠΕΡΙ ΚΤΙΣΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙ ΑΚΤΙΣΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ!

 Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ-ΠΑΛΑΜΑ & Κυρίλλου επ. Ιεροσολύμων.

Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και της ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την φύση και τον άνθρωπο δια των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες.

Οπότε η Χάρη του Θεού δια της οποίας αγιάζεται ο άνθρωπος θεωρείται ως κτιστή ενέργεια. Αλλά έτσι δεν μπορεί να αγιασθεί. Αυτην την περί κτιστων θείων ἐνεργειών κακόδοξον διδασκαλίαν επεχείρησαν οι παπικοί μέσω τοῦ Βαρλαάμ να επιβάλουν και εις τους Ορθοδόξους, ηδη από τον 14ον αιώνα, ἀλλά την ἀντιμετωπισεν και εξηφάνισεν με την Ορθόδοξον διδασκαλίαν του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ο Παλαμας Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.

Επ’ αυτης της παπικής πλάνης στηρίζεται και ἡ αγιογράφησις της τοῦ Θεοῦ Πατρός, εις την εικόνα της λεγομένης ἁγίας Τριάδος, ἤ ὅπως την ὀνομάζουν οἱ πέντε τοῦ «συνθρόνου». Αυτό όμως είναι νεοπαπισμός, νεοβαρλαμιτισμός και επομένως κακώς διαμαρτύρονται ὅτι τους κατηγοροῦμε ως «βαρλααμιστές», η ὅτι «δίδουν σχῆμα εἰς τον ἀσχημάτιστον Θεόν». Επίσης κατά τον πρώην Πειραιώς Νικόλαο «ἡ ὑπόσταση καί ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ» ταυτίζονται, ὅπως διδάσκει ὁ Θωμᾶς Ἀκινάτης! Στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τις αιρετικές, νεοβαρλααμίτικες πλάνες των πέντε, σε πολλά από τα συγγράμματά του, ισχυρίστηκε ότι «ὁ Ἀβραάμ καί οἱ Προφῆτες εἶδον ἔκφανσιν τοῦ ἀπείρου Θεοῦ»! Κι ὅπως, εξήγησε ὁ ἴδιος: «ἄπειρος ὤν ὁ Θεός κατά πάντα, λαμβάνει ἐν τῆ Παντοδυναμία Του, ὅταν βούλεται καί πεπερασμένες ἐκφάνσεις - μορφές, προκειμένου νά ἐκδηλωθῆ και να γίνει ἀντιληπτός εἰς τά εὐσυνείδητα πνευματικά κτίσματά του!»

Μέ τήν θεώρησιν ὅμως αὐτήν οἱ πέντε και οι του Νικολάου, ἀποδεικνύονται τελείως παπόφρονες καί βαρλααμισταί, διότι οἱ παπικοί διδάσκουν ὅτι ὁ Θεός εἶναι μόνο οὐσία, και ὅτι ἡ ἐπικοινωνία του μέ τον κόσμο γίνεται μόνο με κτιστές ἐνέργειες, (δηλαδή με τά δημιουργήματα), ὅπερ, κατά τον ἅγιο Γρηγόριο τον Παλαμᾶ εἶναι ἀπόλυτα ἀρνητικό διά την σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, και ἰσοδυναμεῖ μέ ἐπανάληψιν τῆς αἱρέσεως τοῦ Αρειανισμοῦ.

Πράγματι ὁ Αρειος μεγάλος αἱρετικός τοῦ Δ΄ αἰῶνα, καταδικάστηκε στην Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀκριβῶς διότι λέγοντας ὅτι ὁ Χριστός δεν εἶναι Θεός, ἀλλά κτίσμα δηλαδή δημιούργημα, καθιστοῦσε την σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἀδύνατη, γιατί ἦταν ἀδύνατο για ἕνα δημιούργημα, ὅπως ἐξελάμβανε τον Χριστόν ὁ Αρειος, να θεώσει ἄλλα δημιουργήματα, δηλαδή τους ἀνθρώπους. Επομένως ἡ αἱρετική παπική διδασκαλία διά την κτιστήν Χάριν, τι ἄλλο εἶναι ἐκτός ἀπό νεοαρεια-νισμός;

‘Εφ’ ὅσον, λοιπόν, οἱ Παπικοί δεν δέχονται την διάκριση τοῦ Θεοῦ σε ἄκτιστη Οὐσία και ἄκτιστες ἐνέργειες, ὅπως δέχεται, πιστεύει και ὁμολογεί ἡ Ορθοδοξία, ἀλλά τον θεωροῦν μόνον ὡς ἄκτιστη οὐσία καταλήγουμε σ’ ἕνα «θεό» με τον ὁποῖο καμμιά δυνατότητα ἐπικοινωνίας και σωτηρίας μπορεῖ να ὑπάρξει.. Ακριβως διά να ἀποφύγουν αὐτόν τον «σκόπελο» οἱ Παπικοί ἐπενόησαν την θεωρία τῶν κτιστῶν ἐνεργειῶν ἤ της κτιστῆς χάριτος, με την ὁποίαν ὁ Θεός ἐπικοινωνεῖ και σώζει τά πλάσματά του.

Λέγει ο άγιος Γρηγόριος: «Πρέπει να υπάρξει μία διάκρισις της ουσίας του Θεού και των ενεργειών του Θεού· ο Θεός ως ουσία πράγματι είναι ακατανόητος, απερίγραπτος και απρόσιτος. Ποτέ η ουσία του Θεού δεν έρχεται σε επαφή με τη Δημιουργία. Ο Θεός μόνον τον Υιό γεννά ως ουσία. Τον κόσμον τον δημιουργεί με τας ενεργείας Του!» Αυτό ήτο η μεγάλη προσφορά του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά!

Πώς ακριβώς γίνεται αυτή η διάκρισις; Γίνεται μια δίακρισις χωρίς μερισμό. Διακρίνουμε τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού, χωρίς να χωρίσουμε όμως τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού. Γιατί οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες και συνεπώς είναι ο Θεός. Όπως ακριβώς είναι ο ήλιος με την ακτινοβολία του. Ο ήλιος, όπως τον βλέπουμε, είναι απρόσιτος. Ποιος μπόρεσε ποτέ να πάει στον ήλιο και να τον πιάσει; Κανείς! Είναι απρόσιτος. Είναι όμως προσιτός με την ακτινοβολία του, με την ενέργεια της ακτινοβολίας του! Επαναλαμβάνω, με την ενέργεια της ακτινοβολίας του! Κατά παρόμοιο λοιπόν τρόπο είναι και η ουσία του Θεού με τις ενέργειές Του.

Όταν λέμε ότι θα ζήσουμε ή θα δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή ενώ «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε», σημαίνει ότι ο Θεός γίνεται φανερός με τις ενέργειές Του. Απαντά ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Είναι μια οντολογική παρουσία του Θεού εις τας ενεργείας Του, όχι στην ουσία Του, η οποία είναι πράγματι ακατάληπτος και απρόσιτος. Και συνεπώς μπορώ να δω τον Θεό! Μπορώ να δω τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον. Και βλέποντας τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον, από την παρούσα ζωή, …θεώνομαι!»

Κατά τον πρώην Πειραιώς Νικόλαο «ἡ ὑπόσταση καί ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ (δηλαδή οι ενέργειες) ταυτίζονται» και ότι «ὁ Ἀβραάμ καί οἱ Προφῆτες εἶδον ἔκφανσιν τοῦ ἀπείρου Θεοῦ», ενώ ο άγιος Γρηγόριος φωνάζει «Υπάρχει διάκρισις της ουσίας του Θεού και των ενεργειών του Θεού· [Δεν ταυτίζεται η Ουσία – Υπόσταση με την δόξα - ενέργειες του Θεού], ο Θεός ως ουσία πράγματι είναι ακατανόητος, απερίγραπτος και απρόσιτος, ΠΟΤΕ όμως η ουσία του Θεού δεν έρχεται σε επαφή με τη Δημιουργία (ανθρώπους, προφήτες κτλ)...».

Ἐξ’ αὐτοῦ, λοιπόν, του αιρετικού Νικολάου, φέρουν τήν χειροτονία τους ἅπαντες οἱ σημερινοί Νικολαΐτες «ἐπίσκοποι» της συνόδου Στεφάνου, εκμεταλευόμενοι το όνομα του «ορθοδόξου» για να πλανεύουν τις απλές ψυχές των πιστών. Ο Θεός να μας λυτρώνει από τοιαύτες ψευδοσυνόδους...

 

Του εν αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά είη αιωνία η μνήμη!