Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ, ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ, ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ, ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΕ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΜΕ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

τήν παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς ἐπίσημη καί νόμιμη γραμμή καί διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀναγνώρισε ἐκκλησιαστικότητα, ἀποστολική διαδοχή, ἱερωσύνη, Χάρη καί μυστήρια στούς αἱρετικούς Παπικούς, Προτεστάντες καί Μονοφυσίτες καί υἱοθέτησαν τίς κακόδοξες, πλανεμένες, αἱρετικές καί οἰκουμενιστικές θεωρίες περί «βαπτισματικῆς θεολογίας», «εὐχαριστιακῆς ἐκκλησιολογίας» καί «Διηρημένης Ἐκκλησίας», ἐνῶ παράλληλα ἐπικύρωσαν τήν παραμονή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στούς ἀτέρμονους, ἀντιπατερικούς καί ἀτελέσφορους σύγχρονους θεολογικούς διαλόγους καί στό παμπροτεσταντικό Παγκόσμιο Συμβούλιο «Ἐκκλησιῶν» ἤ καλύτερα αἱρέσεων καί πλανῶν.

Ἡ συγκεκριμένη αὐτή δογματική ἀπόφαση, βρίσκεται στὴν ἑξῆς δαιμονική φράση: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν».

Αὐτό συνιστᾶ βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μιά φο­βε­ρή ἔκ­πτω­ση ἀ­πό τήν συ­νο­δι­κῶς ὁ­ρι­ο­θε­τη­μέ­νη πί­στη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ ἀπό τὸ Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως ὁποὺ ὁ­μο­λο­γού­με καί πι­στεύ­ου­με «εἰς Μί­αν, Ἁ­γί­αν, Κα­θο­λι­κήν καί Ἀ­πο­στο­λι­κήν Ἐκ­κλη­σί­αν». Στήν Σύνοδο τῆς Κρήτης δέ­κα Αὐ­το­κέ­φα­λες Ἐκ­κλη­σί­ες, με­τα­ξύ τῶν ὁ­ποί­ων καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος, ἀλλά καί τό θεσμικόν Ἅγιον Ὄρος, ἀφοῦ εἶχε στείλει ἐπίσημο ἀντιπρόσωπο, ἀ­πο­δέ­χθη­καν ἀ­θε­ο­λό­γη­τα τήν «Βα­πτι­σμα­τι­κή Θε­ο­λο­γί­α» καί ἔμ­με­σα τήν «Θε­ω­ρί­α τῶν Κλά­δων», ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας ὡς Ἐκ­κλη­σί­ες τού Παπικούς, τούς Μα­ρω­νῖ­τες, τούς Νε­στο­ρια­νούς, τούς Μο­νο­φυ­σῖ­τες, τούς Μο­νο­θε­λῆ­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­τα­δι­κά­στη­καν ἀ­πό σει­ρά Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων (ἀ­πό τήν Τρί­τη ἕ­ως καί τήν Ἑβδόμη), ἀλ­λά καί τήν παν­σπερ­μί­α τῶν Προ­τε­σταν­τῶν, πού ἀν­τι­προ­σω­πεύ­ον­ται στό Παγ­κό­σμιο Συμ­βού­λιο τῶν λε­γο­μέ­νων Ἐκ­κλη­σι­ῶν. Ἡ Συ­νο­δι­κή ἀ­πό­φα­ση λοιπόν ἀ­ναγνωρίσεως ὡς Ἐκ­κλη­σι­ῶν τῶν κα­τα­δι­κα­σθέν­των αἱ­ρε­τι­κῶν ἀ­πό Οἰ­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους στό Κο­λυμ­πάρι, εἰσάγει τόν συγ­κρη­τι­σμό καί τόν Οἰ­κου­με­νι­σμό, ὡς τήν κυρίως θεολογική γραμμή στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πού ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς θά ἀκολουθήσουν αὐτοί πού θὰ παραμείνουν σέ κοινωνία μέ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καί τούς σύν αὐτῷ. Ἄλλωστε ἀμέσως μετά τήν σύνοδο, τό αὐτό δηλώθηκε καί ἐπίσημα ἀπό τόν ἴδιο λέγοντας: Μπήκαμε στήν μεταπατερική περίοδο τῆς Ἐκκλησίας.

Βεβαίως Τό Ἅγιον Ὄρος, ἐκτός ἀπό Ὁσίους καί ἀσκητές Ἁγίους καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνέδειξε καί πλῆθος Ὁσιομαρτύρων. Ἡ ὑπεράσπιση μέχρι θανάτου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, χωρίς καμμία ὑποχώρηση καί παραχώρηση, συνόδευε πάντοτε τούς ἀσκητικούς καί νηπτικούς ἀγώνες τους, ἀφοῦ «οὐδέν ὠφελεῖ βίος ὀρθός δογμάτων διεστραμμένων»

Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος.

Ο ΕΝ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΡΦΟΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΑΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ