Ἰσλάμ, ἕνας προαιώνιος ἐχθρὸς τῆς Εὐρώπης!

 Ὅσο καὶ ἂν προσπαθοῦν οἱ φιλελεύθεροι, ἀριστερῆς καὶ δεξιᾶς κοπῆς, νὰ παραχαράξουν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ πείσουν τοὺς λαοὺς ὅτι μποροῦμε νὰ ζήσουμε «εἰρηνικὰ» τάχα μὲ τὸ Ἰσλάμ, τὰ γεγονότα πάντοτε τοὺς διαψεύδουν. Διότι δὲν εἶναι κάποιοι «λίγοι φανατικοὶ αὐτοὶ ποὺ διαταράσσουν τὶς σχέσεις τῶν λαῶν», ἀλλὰ πρόκειται γιὰ ὁλόκληρο τὸ Ἰσλάμ. Τὸ κοσμοθεωρητικὸ καὶ θρησκευτικὸ αὐτὸ σύστημα στέκεται γιὰ αἰῶνες ἀπέναντι μας, περιμένοντας τὴν κατάλληλη στιγμὴ γιὰ νὰ ἁρπάξει τὴν διακαῶς ποθούμενη λεία του, τὴν Εὐρώπη. 

Ἀπὸ τὴν ἐμφάνισή του περίπου τὸ 600 μ.Χ. (τὸ 571 μ.Χ. γεννήθηκε ὁ Μωάμεθ), τὸ Ἰσλὰμ πολέμησε θανάσιμα τὴν Εὐρώπη. Τὰ ἰσλαμικὰ στίφη εἰσέβαλαν στὶς ἐπαρχίες τοῦ Βυζαντίου, καὶ ἀπὸ τὴν βόρεια Ἀφρικὴ μπῆκαν στὴν Ἱσπανία καὶ τελικὰ στὴν Γαλλία. Ἡ ἰσλαμικὴ ἐπίθεση σταμάτησε στὴν μάχη του Πουατιέ, ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸ Παρίσι, τὸ 732 μ.Χ. Ἡ Εὐρώπη βρισκόταν κάτω ἀπὸ τὴν συνεχῆ ἀπειλὴ τοῦ Ἰσλὰμ σχεδὸν γιὰ μιὰ χιλιετία. Τὸ 1071 στὴν μάχη τοῦ Μαντζικέρτ, οἱ βυζαντινὲς δυνάμεις ὑπέστησαν καταστροφικὴ ἧττα, ἡ ὁποία ἄφησε τὸ μεγαλύτερο μέρος της Ἀνατολίας ἐκτεθειμένο στὴν εἰσβολή. 

Οἱ ἰσλαμιστὲς ἀνακόπηκαν προσωρινὰ ἀπὸ λατινικὰ στρατεύματα κατὰ τὴν διάρκεια τῶν σταυροφοριῶν, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰῶνα οἱ Τοῦρκοι ἀπειλοῦσαν τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη. Στὰ δυτικά, οἱ Εὐρωπαϊκὲς δυνάμεις ἀπωθοῦσαν σταδιακὰ τοὺς ἀλλόφυλους εἰσβολεῖς, μέχρι ποὺ τὸ 1492 ἐκδιώχτηκαν ὁριστικὰ μὲ τὴν περίφημη Reconquista (Ἀνακατάκτηση). 

Ἡ Ἰβηρικὴ χερσόνησος ἀπὸ τὸ 711 ἕως καὶ τὸ 1492, βρισκόταν ὑπὸ ἰσλαμικὸ ζυγό. Ἐπίσης ὑπὸ ἰσλαμικὸ ζυγὸ βρέθηκε ἡ Σικελία ἀπὸ τὸ 831 ἕως τὸ 1091, ὅπου ὑπῆρξε τὸ Ἐμιρᾶτο τῆς Σικελίας. Ἡ ἀπελευθέρωση ξεκίνησε τὸ 1061 (ἔτος ἔναρξης τῆς χριστιανικῆς ἐπανάκτησης τῆς Σικελίας) ἀπὸ τοὺς Νορμανδούς, μὲ ἡγέτη τους τὸν Ρογῆρο Α’. Ἡ ἐξάλειψη τῶν ἰσλαμιστῶν κατορθώθηκε στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1240, ὅταν ἔγιναν καὶ οἱ τελευταῖες ἀπελάσεις. Ἡ Κρήτη ἐπίσης εἶχε βρεθεῖ ὑπὸ ἰσλαμικὸ ζυγό, ἀπὸ τὸ 820 ἕως τὴν ἐπανακατάληψη τῆς ἀπὸ τὸν Νικηφόρο Β’ Φωκὰ τὸ 961. Ὁ μουσουλμανικὸς πληθυσμὸς σφαγιάστηκε ἢ πωλήθηκε σὲ σκλαβοπάζαρα. 

Οἱ ἰσλαμικὲς ἐπιθέσεις ὅμως δὲν σταμάτησαν. Ἐξαπλώθηκαν στὸν Καύκασο, στὴν Κριμαία, καὶ τὸ 1453 πέφτει τὸ πρῶτο καὶ κύριο ἀνάχωμα τῆς Εὐρώπης. Ἡ Πόλις ἑάλω. Ὁ δρόμος πρὸς τὴν Εὐρώπη ἔμεινε ἀνοιχτὸς γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῶν ἰσλαμιστῶν οἱ ὁποῖοι προχώρησαν καταλαμβάνοντας σταδιακὰ τὴν Πελοπόννησο, τὴν Στερεὰ Ἑλλάδα, καὶ σιγά-σιγά ὁλόκληρη τὴν χερσόνησο τοῦ Αἵμου, τὴν Οὑγγαρία, μέχρι ποὺ ἔφτασαν στὴν Βιέννη, τὴν ὁποία μέσα στὰ φιλόδοξα ἐπεκτατικά τους σχέδια ἀποκαλοῦσαν «κόκκινο μῆλο», ὅπως ἄλλοτε ὀνόμαζαν τὴν Κωνσταντινούπολη. Στὶς 27 Σεπτεμβρίου 1529 οἱ Ὀθωμανοὶ βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς πόλης. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη πολιορκία της Βιέννης. 

Συγκεκριμένα, ὅταν ἔφτασαν οἱ πρῶτες εἴκοσι χιλιάδες στὰ περίχωρα τῆς Βιέννης, λεηλάτησαν ὅλα τὰ μέρη, καὶ φόνευσαν τὸν ἄμαχο πληθυσμὸ μὲ τὸν πλέον φρικιαστικὸ τρόπο. Ἔσφαξαν τοὺς ἄμαχους, βίασαν τὰ ἀνήλικα κορίτσια καὶ τὶς γυναῖκες, ξεκοίλιασαν τὶς ἔγκυες γυναῖκες, παλούκωσαν τὰ ἔμβρυα ποὺ ἔβγαλαν ἀπὸ τὶς κοιλιὲς τῶν μανάδων τους ἢ τὰ τρύπησαν στὸ δόρυ τους καὶ τὰ περιέφεραν ἐν εἴδει τρόπαιου. Στὴν συνέχεια ἔφτασε καὶ ὁ ὑπόλοιπος ἰσλαμικὸς στρατός, ὁ ὁποῖος στρατοπέδευσε γύρω ἀπὸ τὴν πόλη. Τόσο πολυάριθμος ἦταν, ποὺ τὸ στρατόπεδο τῶν Ὀθωμανῶν ἦταν ἑπτὰ φορὲς μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλη τὴν πόλη. Οἱ ὑπερασπιστές, 16 χιλιάδες ἄνδρες, ἢ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπίσουν πάνω ἀπὸ 250 χιλιάδες ἰσλαμιστές, ἢ νὰ ἀλλαξοπιστήσουν καὶ νὰ ὑποταχθοῦν στὸ Ἰσλάμ. Ὑπερασπίστηκαν τὴν Εὐρώπη καὶ νίκησαν. 

Οἱ ἰσλαμιστὲς ὅμως δὲν ἐγκατέλειψαν τὸ ὄνειρο τῆς κατάκτησης. 154 χρόνια μετὰ τὴν πρώτη πολιορκία της Βιέννης, ἔλαβε χώρα ἡ δεύτερη. Ἡ πολιορκία ξεκίνησε στὶς 14 Ἰουλίου τοῦ 1683. Οἱ ἰσλαμιστὲς παρέταξαν 168 χιλιάδες στρατιῶτες καὶ 300 κανόνια. Ἀπέναντι τοὺς στάθηκαν 16 χιλιάδες Εὐρωπαῖοι. Οἱ πολιορκημένοι ἀπέκρουσαν συνολικὰ πενῆντα ἐφόδους, στὶς ὁποῖες οἱ ἰσλαμιστὲς χύνονταν σὰν ποτάμι προξενῶντας μεγάλες ζημιὲς καὶ ἀπώλειες στοὺς ἀμυνόμενους. Ἡ Βιέννη γλύτωσε κυριολεκτικὰ τὴν τελευταία στιγμὴ ὡς ἀπὸ θαῦμα, ἐνῷ ἡ ἐπίθεση τῶν Οὐσάρων του Γιὰν Σομπιέσκι ἀπέκρουσε τοὺς ἰσλαμιστὲς καὶ τοὺς ἔτρεψε σὲ φυγή. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἡ Εὐρώπη σώθηκε ἀπὸ τὸν ἰσλαμικὸ κίνδυνο καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴν σώθηκε ὁλόκληρος ὁ δυτικὸς πολιτισμός. 

Ἦταν ὅμως ἀκρωτηριασμένη. Ἡ Ἑλλάδα ἀκόμη ἀγκομαχοῦσε ὑπὸ τὴ σκιὰ τῆς ἡμισελήνου. Ἔζησε ὑπὸ τὸν ζυγὸ τῶν ἰσλαμιστῶν γιὰ τετρακόσια περίπου χρόνια μέχρι ποὺ ξημέρωσε τὸ πανίερο ἐκεῖνο ἔτος 1821. Διαδοχικοὶ πόλεμοι ὁδήγησαν στὴν ἀπελευθέρωση μέρους μόνο τῆς Πατρίδος. Ἡ ἐπανάσταση δὲν ἔχει ὁλοκληρωθεῖ. Τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος εἶναι ταυτόχρονα καὶ τὰ σύνορα τῆς Εὐρώπης μὲ τὸ Ἰσλάμ. Σὲ αὐτὸ ὀφείλεται καὶ τὸ ὅτι ὁ φόρος αἵματος τῆς Πατρίδος μας γιὰ τὴν ἐλευθερία δὲν συγκρίνεται μὲ κανενὸς ἄλλου εὐρωπαϊκοῦ λαοῦ. Ἀπὸ τὸ 1896 ἕως καὶ τὸ 1922 τὸ ἰσλαμικὸ τουρκικὸ κράτος σφαγίασε 2,5 ἑκατομμύρια χριστιανούς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον Ἕλληνες. Ἡ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο τὸ 1974 ἀποτελεῖ μιὰ ἀκόμη ἐπίθεση τοῦ Ἰσλὰμ ἐναντίον τῆς Εὐρώπης. 

Λόγῳ τῆς γεωγραφικῆς θέσης της, ἡ Ἑλλάδα θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποτελεῖ τὴν αἰχμὴ τοῦ δόρατος τῆς εὐρωπαϊκῆς ἄμυνας, μὲ πολυάριθμο καὶ ἐμπειροπόλεμο στρατό, ἱκανὸ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν ἰσλαμικὸ κίνδυνο ἐξ ἀνατολῶν. Ἂντ’ αὐτοῦ, ἡ Ἑλλάδα εἶναι σήμερα στὰ χέρια τῶν ψευτοπατριωτῶν ἀριστερῶν, κεντρώων καὶ δεξιῶν, μπολιασμένη ἀπὸ τὸ δηλητήριο τοῦ πολιτισμικοῦ φιλελευθερισμοῦ/μαρξισμοῦ, καὶ ἀντὶ γιὰ ἀσπίδα τῆς Εὐρώπης κατέστη ἡ κερκόπορτα της, ἀπὸ τὴν ὁποία εἰσβάλλουν τὰ στίφη ἑκατομμυρίων ἀλλοφύλων ἰσλαμιστῶν, ἑτοιμάζοντας τὴν νέα πολιορκία, χρησιμοποιῶντας κάθε δυνατὸ μέσο, παλαιὸ καὶ σύγχρονο ποὺ τοὺς παρέχεται. 

Ἡ Εὐρώπη συνολικὰ παρουσιάζεται ἀδύναμη νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ Ἰσλάμ. Ὑποταγμένη καθὼς εἶναι στὶς «ἀρχὲς» τῆς ἀνοχῆς, τοῦ «ἀνθρωπισμοῦ», τῆς ἀνεξιθρησκίας, τῆς περιφρόνησης τῆς Φυλῆς ποὺ τῆς ἔχουν ἐπιβάλει μετὰ τὴν λήξη τοῦ δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ Ἰσλάμ, διότι ἀρνεῖται νὰ τὸ ἀναγνωρίσει ὡς ἐχθρό. Γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀναγνωρίσει τὸν ξένο, τὸν ἀλλόφυλο ὡς ἐχθρό, πρέπει νὰ ἀνατρέξει στὶς ρίζες της. Ὁ Carl Schmitt προσδιόρισε τὸν ξένο, τὸν ἐχθρὸ δηλαδή, ὡς ἑξῆς: «Αὐτὸς ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐπιφέρει μὴ ἀνατάξιμη βλάβη στὶς παραδόσεις μιᾶς Φυλῆς, αὐτὸς ποὺ ἀρνεῖται τὸν τρόπο ζωῆς της, αὐτὸς ποὺ θέτει σὲ κίνδυνο τοὺς δικούς μας ἀνθρώπους.».

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

https://xrisiavgi.com/2025/04/02/16/167249/