Τί ἔδειξαν οἱ μελέτες ἀρχαίου DNA – Σχέση τῶν σύγχρονων Ἑλλήνων μὲ τοὺς Μυκηναίους καὶ τοὺς Μινωίτες!

 Μὲ ποιούς ἔχουν γενετικὴ σχέση οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες 

Ἡ Μαρία Εὐθυμίου εἶναι Ἱστορικὸς καὶ ἔχει ἐκπομπὴ στὴν κρατικὴ τηλεόραση. Πρὶν λίγες ἡμέρες ἀναφέρθηκε στὸν Κωνσταντῖνο Παπαρηγόπουλο καὶ εἶπε ὅτι αὐτὸς βλέπει τὴν συνέχεια τῶν Ἑλλήνων ὡς μία ὀντότητα πολιτιστικὴ καὶ ὄχι φυλετική! Δὲν τὸ λέει ἀκριβῶς ἔτσι, ἀλλὰ δὲν ἐπιμένει σίγουρα στὴν φυλετικὴ συνέχεια. Περιττὸ νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἡ πλειοψηφία, ὄχι μόνον τῶν Ἱστορικῶν, ἀλλὰ τῶν πάσης φύσεως διανοουμένων-ἀμπελοφιλοσόφων διατείνεται πὼς οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες δὲν εἶναι ἀπόγονοι τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων. Σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτούς, ἀπὸ τὸν μεσοπόλεμο ἀκόμη, ὁ ἀμερικανὸς ἀνθρωπολόγος Καρλτον Κούν, ἔγραφε στὸ βιβλίο του "Οἱ φυλὲς τῆς Εὐρώπης" ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες δὲν διαφέρουν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες τῆς κλασικῆς περιόδου φυλετικά. 

Σὲ ἀπάντηση ὅλων αὐτῶν ἐξελίχθηκε ἡ ἐπιστήμη τῆς Γενετικῆς ποὺ τοὺς διαψεύδει! Δυστυχῶς ἢ εὐτυχῶς εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ ἀναφέρομαι καὶ στὸ δυστυχῶς, γιατί εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ Ἔθνος μας βρίσκεται σὲ παρακμή. Τὸ παρακάτω κείμενο εἶναι τὸ συμπέρασμα τῆς Γενετικῆς Ἐπιστήμης ὅπως προέκυψε ἀπὸ ἔρευνες καὶ μελέτες τοῦ ἀρχαίου DNA καὶ τοῦ DNA τῶν σύγχρονων Ἑλλήνων. 

Ἡ προέλευση τῶν Μινωιτῶν καὶ τῶν Μυκηναίων ἔχει ἀπασχολήσει ἀρχαιολόγους, ἱστορικοὺς καὶ γλωσσολόγους γιὰ περισσότερο ἀπὸ ἕναν αἰῶνα. Μέχρι πρὶν λίγα χρόνια οἱ σχετικὲς ἐκτιμήσεις βασίζονταν σὲ ἀρχαιολογικὰ καὶ γλωσσολογικὰ δεδομένα. Οἱ ἐπιστήμονες ἐρευνοῦσαν ἂν οἱ σημερινοὶ Ἕλληνας εἶναι ἀπόγονοι τῶν Μυκηναίων καὶ τῶν Μινωιτῶν ἢ ἂν οἱ τελευταῖοι ἀφανίστηκαν ἀπὸ τὴν περιοχή. Ὡστόσο τὰ τελευταῖα χρόνια τοῦ 20ου αἰῶνα ἡ πρόοδος τῆς Γενετικῆς καὶ τὸ DNA, ἔδωσαν ἀσφαλεῖς ἀπαντήσεις στὰ συγκεκριμένα ἐρωτήματα. 

Οἱ μελέτες τοῦ ἀρχαίου DNA Μυκηναίων καὶ Μινωιτῶν 

Ἀρχαιογενετικὴ μελέτη ἑστίασε στὴν ἀνάλυση τῆς γενετικῆς σύστασης λειψάνων τῆς Ἐποχῆς τοῦ Χαλκοῦ (3η-2η χιλιετία π.Χ.) τῆς Εὐρασίας. Γι’ αὐτὸ μελετήθηκαν δείγματα ἀρχαίου DNA ἀπὸ ὀστᾶ ἢ δόντια Μινωιτῶν (2900-1700 π.Χ.), Μυκηναίων (1700-1200 π.Χ.), σκελετοῦ ἀπὸ τὸ Σπήλαιο Ἀλεπότρυπα στὸν Κόλπο του Διροῦ (περίπου 5.400 π.Χ.) καὶ λειψάνων ἀπὸ τὴ ΝΔ Ἀνατολία (2800-1800 π.Χ.) Ἡ μελέτη περιελάμβανε ἐπίσης ἀρχαῖα δείγματα ἀπὸ τὴ Βόρεια Ἑλλάδα. Ὅπως γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Τριανταφυλλίδης, «τὰ ἀρχαϊκὰ δείγματα ἀναλύθηκαν ἀρχικὰ γιὰ μιτοχονδριακὸ DNA καὶ στὴ συνέχεια μὲ τὴ χρήση 1.200.000 ἁπλῶν νουκλεοτιδικῶν πολυμορφισμών». 

Σημειώνουμε ὅτι ἡ μελέτη τῶν I. Lazaridis, A. Mittnik et al, δημοσιεύθηκε στὸ τεῦχος 548 τοῦ περιοδικοῦ «Nature» (2017), στὶς σελίδες 214-218. Τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς ἔρευνας εἶναι τὰ ἑξῆς: 

α) Οἱ Μινωίτες καὶ οἱ Μυκηναῖοι ἦταν ὁμοιογενεῖς μεσογειακοὶ πληθυσμοί, κάτι ποὺ ὑποστηρίζει τὴ γενετικὴ συνεκτικότητα τῶν παραπάνω πληθυσμιακῶν ὁμάδων. 

β) Πρόγονοι τῶν Μινωιτῶν καὶ τῶν Μυκηναίων ἦταν κυρίως νεολιθικοὶ γεωργικοὶ πληθυσμοὶ ἀπὸ τὴ Δυτικὴ Ἀνατολία καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου. 

γ) Δὲν διαπιστώθηκε γενετικὸ ἀποτύπωμα ἀπὸ πληθυσμοὺς τῆς Ἀφρικῆς στοὺς Μινωίτες καὶ τοὺς Μυκηναίους 

δ) Οἱ Μινωίτες καὶ οἱ Μυκηναῖοι εἶχαν μεγάλες γενετικὲς συγγένεια μεταξύ τους, καθὼς τοὐλάχιστον τὰ ¾ τῆς βιολογικῆς τους καταγωγῆς προέρχονται ἀπὸ τοὺς πρώτους νεολιθικοὺς ἀγρότες τῆς Δυτικῆς Ἀνατολίας καὶ τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου ποὺ ἐξαπλώθηκαν στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη τὴν 7η χιλιετία π.Χ. Πάντα σύμφωνα μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας, οἱ μικρὲς διαφορὲς μεταξύ τους ὀφείλονται στὸ γεγονὸς ὅτι καὶ οἱ δύο δέχθηκαν ἐπιμειξία καὶ ἀπὸ ἕναν ἄλλο ἀρχαῖο πληθυσμὸ ποὺ εἶναι πιθανὸν νὰ προερχόταν ἀπὸ τὸ Ἰρὰν ἢ περιοχές του Καυκάσου. Σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς Μινωίτες οἱ Μυκηναῖοι εἶχαν στὸ DNA τους καὶ μιὰ μικρὴ δευτερεύουσα μικρὴ ἐπιρροὴ ἀπὸ κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη καὶ τὴ Σιβηρία. Ἴσως αὐτὸ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ νὰ προέρχεται ἀπὸ πληθυσμιακὴ ὁμάδα ποὺ ζοῦσε στὴν Εὐρασιατικὴ στέπα ἢ τὴν Ἀρμενία. 

ε) Οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες εἶναι γενετικὰ παρόμοιοι μὲ τοὺς Μυκηναίους ἀλλὰ μὲ «κάποια ἐπιπλέον ἀραίωση τῆς πρώιμης νεολιθικῆς καταγωγῆς τους». Βέβαια, οἱ Ἕλληνες σήμερα δὲν εἶναι ἀπόλυτα ταυτόσημοι μὲ τοὺς Μυκηναίους, τοὺς Μινωίτες καὶ τοὺς μεταγενέστερους ἀρχαιοελληνικοὺς πληθυσμούς, ἀλλὰ ἔχουν ἴδιο ἕνα σημαντικὸ ποσοστὸ τοῦ γενετικοῦ τους ὑλικοῦ, ποὺ ξεπερνᾶ τὸ 70%. 

Ἀπὸ τὴν ἴδια ἀρχαιογενετικὴ μελέτη, μὲ γενετικὴ ἀνάλυση Μινωιτῶν ἀπὸ τὴν Κρήτη, δὲν διαπιστώθηκε κάποιο διακριτὸ γενετικὸ «ἀποτύπωμα» οὔτε τῶν Αἰγυπτίων, οὔτε τῶν Φοινίκων στὸ DNA των Μινωιτῶν, ἐνῷ τὸ ἴδιο ἀποδείχθηκε καὶ γιὰ τὸ DNA τῶν Μυκηναίων. 

Καὶ ἄλλες ἔρευνες ὅμως ἔδειξαν ὅτι τὸ μητρικὰ κληρονομούμενο DNA των Μινωιτῶν δὲν εἶχε γενετικὲς ὁμοιότητες μὲ αὐτὸ τῶν Αἰγυπτίων, τῶν Λίβυων ἢ ἄλλων ἀφρικανικῶν πληθυσμῶν. Ἀντίθετα, δείχνει μεγάλες γενετικὲς ὁμοιότητες μὲ αὐτὸ τῶν σύγχρονων καὶ ἀρχαίων εὐρωπαϊκῶν πληθυσμῶν. 

Μεταξὺ δὲ τῶν δέκα γενετικὰ πλησιέστερων συγγενικὰ πληθυσμῶν μὲ τὸ ἀρχαϊκὸ δεῖγμα ἀπὸ τὴ μινωικὴ Κρήτη, ὑπῆρχαν τέσσερα ἑλληνικὰ πληθυσμιακὰ δείγματα, δύο ἀπὸ τὰ ὁποῖα προέρχονταν ἀπὸ τὴν περιοχή του Λασιθίου. Ἐπίσης οἱ Μινωίτες εἶναι πολὺ κοντὰ γενετικὰ μὲ τοὺς σύγχρονους κατοίκους του Λασιθίου, τῆς Χίου, τῆς Εὔβοιας, τῆς Ἀργολίδας καὶ τῆς Λακωνίας. Στὶς τρεῖς τελευταῖες περιοχές, ὑπῆρχαν μινωικὲς ἀποικίες. 

Ἡ ἀρχαιογενετικὴ μελέτη ἀπὸ τὴν ὁποία προέκυψαν τὰ τελευταῖα συμπεράσματα ἔγινε ἀπὸ τὴν ἐρευνητικὴ ὁμάδα τοῦ καθηγητῆ Γεώργιου 

Σταματογιαννόπουλου (1934-2018). Νομίζουμε ὅτι ἀξίζει νὰ παραθέσουμε μερικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸν σπουδαῖο, ἀλλὰ μᾶλλον ἄγνωστο (ὅπως πολλοὶ σπουδαῖοι καὶ πολλὲς σπουδαῖες...) Ἕλληνα ἐπιστήμονα. Γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1934. Ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπὸ τὴν ὁποία ἔλαβε καὶ διδακτορικό. Ἐγκαταστάθηκε στὶς Η.Π.Α. καὶ ἀπὸ τὸ 1964 ἄρχισε νὰ διδάσκει στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Οὐάσινγκτον. Τὸ 1973 ἔγινε καθηγητὴς στὸ ἴδιο Πανεπιστήμιο. Ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς πρωτοπόρους τῆς γενετικῆς στὶς Η.Π.Α. Τὸ 2004 ἔγινε μέλος τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀκαδημίας Τεχνῶν καὶ Ἐπιστημῶν. 

Ἐπανερχόμενοι στὴν Κρήτη, γιὰ νά... προλάβουμε κάποιους, σημειώνουμε ὅτι ἂν καὶ οἱ Ἄραβες κατεῖχαν τὴ Μεγαλόνησο γιὰ περίπου 140 χρόνια, δὲν ὑπάρχουν ἴχνη γενετικῆς κληρονομιᾶς τους στοὺς σημερινοὺς κατοίκους τοῦ νησιοῦ (Paschou P. ,Drimeas P. et al (2014), PNAS USA III: 9211-9216) 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ'

https://xrisiavgi.com/2023/06/30/08/157960/





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις