ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ, ΔΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ, ΑΝΙΚΑΝΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ!

 «Ὁ Κοινοβουλευτισμός, Δυτικὸ κατασκεύασμα, ἀποδείχτηκε πολιτειακὸ σύστημα ἀνίκανο, γιατί εἶναι ἀπροσάρμοστο στὴν ἑλληνικὴ γῆ καὶ τοὺς κατοίκους της, νὰ κυβερνήσει τὴ χώρα. Μιὰ ὁμάδα τότε, θρεμμένη ἀπ’ τις γνησιώτερες νεοελληνικὲς πηγές, μὲ ὄργανό της τὸ ἑβδομαδιαῖο φύλλο «Κοινότης», πέφτει στόν, ἀναταραγμένον ἀπ’ τὴν ἀγωνία, ἑλληνικὸ χῶρο καὶ ἀπαιτεῖ, μὲ σοφὰ μελετημένα καὶ ἁδρὰ ἐπιχειρήματα, τὴν ἀντικατάσταση τοῦ Κοινοβουλευτισμοῦ μὲ τὴν Κοινοτικὴ Πολιτεία. Ἡ καινούρια αὐτὴ διαφωτιστικὴ ἐξόρμηση, στὸν ἐκτεταμένο ἐθνικὸ τομέα τῆς διακυβέρνησης τοῦ τόπου, ἔρχεται σὰν εἶδος συνέχειας τοῦ «Δελτίου» (περιοδικὸ) καὶ ὁλοκλήρωσης τῶν γενικῶν ἀπόψεων ποὺ διακήρυξε λίγα χρόνια πρίν. Στὴν ὁμάδα μετέχει μ’ ἐνθουσιασμὸ κι ὁ ἐκδότης τοῦ «Δελτίου». 

Ἡ Κοινοτικὴ ὁμάδα ὑποστήριξε: Γιὰ νὰ μπορέσει ὁ Ἕλληνας νὰ ξαναβρεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἀντιδράσει καρποφόρα στὴ Δυτικὴ πνευματικὴ βία, ποὺ ἐξουθενώνει τὰ ζώπυρά του, πρέπει νὰ κερδίσει τὴ δυνατότητα νὰ ξαναπάρει ὑπεύθυνα στὰ χέρια του τὴ διακυβέρνηση τοῦ ἑαυτοῦ του μέσα στὴ μικρὴ ὁμάδα κατοίκων ἑνὸς χωριοῦ ἢ τὴ μεγάλη μιᾶς πόλης. Τὸ ὄργανο ποὺ θὰ τοῦ δώσει αὐτὴ τὴν εὐχέρεια εἶναι ἡ Κοινότητά του. Ἡ δίχως καμία Κρατικὴ ἐπέμβαση αὐτοδιοικούμενη Κοινότητα, ποὺ οἱ ἄρχοντες τῆς θὰ ἐκλέγονται ἀπ’ τὴ Γενικὴ Συνέλευση τῶν κατοίκων, ὅπως γίνονταν ἀπ’ τὸν καιρὸ τῆς ἐκκλησίας τοῦ Δήμου, χιλιόχρονα πρίν, καὶ κάτω ἀπ’ τὴν ὀθωμανικὴ Δεσποτεία καὶ ὅπως γίνεται ἀκόμη στὴν Ἑλληνισμὸ τοῦ ἐξωτερικοῦ. 

Ὁ Ἕλληνας δὲν μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει ν’ ἀπογυμνώνεται ἀπ’ τὴν εὐθύνη τῆς διακυβέρνησης τοῦ τόπου του. Εἶχε συνηθίσει, ἀπ’ τὰ πανάρχαια χρόνια, νὰ βουλεύεται καὶ ν’ ἀποφασίζει μὲ τὴν ἐλεύτερη κρίση του, ἀποτέλεσμα, τῆς ἀπρόσκοπτης λειτουργίας τῶν ζωπύρων του, γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὴν ὁμάδα μέσα στὴν ὁποία ζεῖ σὰν ἀξιοσέβαστο καὶ ὑπολογιζόμενο ἄτομο. Μέσα στὴν στοιχειώδη, ντόπια πολιτειακὴ αὐτὴ ὀργάνωση, ποὺ εἶναι ἡ Κοινότητα, βρίσκει τὴ δυνατότητα ἐξάνθισης τῶν ζωπύρων του καὶ συνειδητοποίησης τους. Ἐκεῖ καθένας θὰ μετρήσει τὸν ἀτομισμό του, καθὼς θὰ βρεθεῖ κατέναντι τῶν ἄλλων ἀτομικοτήτων, σὲ διαρκῆ προσπάθεια ὑποστήριξης τῶν δικῶν του καὶ τῶν ὁμαδικῶν συμφερόντων. Στὸ μικρὸ αὐτὸ στίβο τῆς ὁμαδικῆς συμβίωσης ἀτομικοτήτων, πολιτειακὸ πρωτοκύτταρο τῆς γνήσιας Ἑλληνικῆς Κρατικῆς Ὀργάνωσης, τὸ ἄτομο κατέχει τὴ θέση ποὺ τοῦ ἁρμόζει. Μόνον ἐκεῖ εἶναι δυνατὴ ἡ σφυρηλάτηση τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ ἡ σύνθεσή του κατὰ τὸν πλέον αὐθόρμητο, καὶ γι’ αὐτὸ γνήσιο, τρόπο. 

Ἡ χώρα μας, μικρὴ σὲ ἔκταση, μὲ λίγη καὶ πετρωδιακὴ γῆ, σὰν κυριώτερη πρώτη ὕλη εἶχε καὶ ἔχει τὴν ἐπεξεργασία τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι χαλκεῖο ἀνθρώπων, ὅπως θὰ ἐπιμείνει νὰ τ’ ἀποδείξει ἀργότερα, μέσα σ’ ὁλόκληρη τὴν τριακονταετία ποὺ πέρασε, μὲ τὰ θεωρητικά, πάνω στὸν Κοινοτισμὸ καὶ τὶς θαυμάσιες δυνατότητες τοὺς γιὰ τὴν ἀνασύνθεση τῶν ζωπύρων μας, ἔργα του, τὴ «Μακεδονοσλαβικὴ Κοινότητα» τὰ «Ἀγροτικὰ» τὴν «Κοινοτικὴ Πολιτεία» καὶ ἄλλα, ὁ ἐξαίρετος ἀποκαλυπτὴς τοῦ θαμμένου κάτω ἀπ’ τὴ Δυτικὴ σκουριὰ Κοινοτισμοῦ, καὶ γι’ αὐτὸ γνήσιως Φωτιστῇς, Κώστας Καραβίδας. 

Μόλις εἶχε τελειώσει ὁ Μεγάλος Σηκωμός, μ’ ἔπαθλο γιὰ τὴ νίκη τὴ λευτεριὰ μικροῦ κομματιοῦ τῆς Ἑλλάδας καὶ ἡ ἐπιδρομὴ τῶν Φραγκομαθημένων ἐπιβάλλει τὸ Κοινοβουλευτικὸ ξενικὸ σύστημα μὲ τὸν συγκεντρωτισμό του. Κόβει μὲ μιᾶς ἀπ’ τὴ ρίζα του τὸ Κοινοτικό μας σύστημα καὶ ἀπὸ ἄτομα μεταβάλει τοὺς Ἕλληνες σὲ μᾶζα, ἀνίκανη νὰ βουλεύεται, μὲ συνέπειες ποὺ θὰ γίνουν ἀργότερα ὀδυνηρὰ αἰσθητὲς καὶ αἰώνια καταισχύνη γιὰ νὰ βαραίνει τοὺς ἄθλιους αὐτοὺς ἐπιδρομεῖς. Κανένα ἐλαφρυντικὸ δὲν ἔχουν νὰ προτάξουν γιὰ ὑπεράσπισή τους. Ὁ Ι. Π. Κοκκώνης, στὰ 1828, δημοσιεύει στὸ Παρίσι, κοιτίδα τῶν ἐπιδρομέων, τὸ «Περὶ Πολιτειῶν» σύγγραμμα τοῦ καὶ σὲ ἐκτεταμένο παράρτημά του μὲ τίτλο «Περὶ τοῦ ὁποῖον εἶδος Πολιτεύματος ἁρμόζει εἰς τὴν ἀναγεννώμενην Ἑλλάδα» βροντοκράζει ὅτι «εἶναι ἀναγκαιότατον νὰ συνταχθῶσιν εἰς ὅλους τοὺς ἐλευθερωμένους τόπους τὰ ΚΟΙΝΑ» ἀποδείχνοντας τὴν πρόταση τοῦ μὲ σοφώτατη ἐμπειρία. 

Ποιός ὅμως ἀπὸ τοὺς ἀφιονισμένους νεκροθάφτες τῆς γῆς μας Δυτικότροπους θὰ πρόσεχε τὰ λεγόμενα τοῦ γνήσιου στὴν κρίση Ἕλληνα Κοκκώνη; Αὐτὸς καὶ οἱ σύγχρονοί μας Κοινοτιστὲς ἔχουν πρόγονο τοὺς τὸν Ἀθηναῖο Σόλωνα, θεμελιωτὴ τῆς πανάρχαιας Κοινοτικῆς παράδοσης, κάτι ἀνάξιο προσοχῆς γιὰ τοὺς χαύνους συνονθυλευτὲς Συνταγμάτων ποὺ πίσω τους κρυμμένοι μποροῦν νὰ σπιθοβολὰν τὴν ἐθνοκτόνα κουτοπονηριά τους «ἐποφελώς». 

Ἡ τελικὴ φυσιογνωμία κάθε ἀνθρώπινης κοινωνικῆς σύνθεσης χρωστιέται πάντοτε στὴν ἀλληλοπροσαρμογὴ τριῶν στοιχείων, τοῦ φυλετικοῦ, τοῦ πολιτιστικοῦ καὶ κυριώτατα τοῦ γεωοικονομικοῦ, λέει ὁ Καραβίδας. Ἡ πετυχημένη προσαρμογή τους στὰ τόσο ποικίλα καὶ διαφορικώτατα τοπία τῶν ἑλληνικῶν χωρῶν ἔφερε στὴ διαμόρφωση εἰδικῶν, πανάρχαιων, στὴν Ἑλλάδα θεσμῶν, τῶν «Κοινοτικῶν», ποὺ ἔχουν τὸν τύπο τῆς ἀληθινὰ ἀξιολογικῆς (προσωπικῆς, ἀτομικῆς καὶ ὄχι κληρονομικῆς) ἀριστοκρατικῆς Δημοκρατίας καὶ ποὺ ἡ ἄνθισή τους συνέπεσε μὲ τὶς ἰσχυρότερες ἐκλάμψεις τοῦ πολιτισμοῦ μας. Μόνο λοιπὸν μέσα στοὺς κόλπους τῆς ξαναναστημένης γνήσιας νεοελληνικῆς χωρικῆς ἢ ἀστικῆς Κοινότητας μπορεῖ ν’ ἀνθίσουν ξανὰ καὶ νὰ συντεθοῦν στὴ νέα μορφή τους τὰ ζώπυρά μας. Σ’ αὐτὸν μόνο, τὸν ποικίλο καὶ διαφορικώτατο, ἀπὸ τοπίο σὲ τοπίο, χῶρο τῶν κογχῶν μας μποροῦν νὰ χαλκευτοῦν τὰ νεοελληνικὰ πρότυπα ὁλοκληρωμένων ἀνθρώπων, στὶς ἀναρίθμητες ποικιλίες τους. 

Σ’ αὐτὲς τὶς κόγχες ὁ ἀνθρωποφάγος ἐγωισμὸς θὰ μεταβληθεῖ σὲ ὄρθιο, σεμνὸ καὶ τίμιο ἀτομισμό: τὸ νόημα τῆς ἐλευθερίας ἀπὸ ἀναρχικὴ ἐξαθλίωση ποὺ εἶναι σήμερα, κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τῆς Δυτικῆς ἀντίληψης, πρόσφορη σὲ κάθε Δεσποτισμό, θὰ γίνει πειθαρχικὴ ἔνταξη στοὺς θεσμοὺς ποὺ ἐπιβάλλει ἡ θέληση τῆς Κοινοτικῆς ὁμάδας, προσαρμοσμένους στὶς ἀνάγκες τῆς συμβίωσης καὶ τῆς γεωοικονομικῆς ἐπιταγῆς. Τέλος, σ’ αὐτὲς καὶ μόνο τὶς κόγχες, μὲ τοὺς γηγενεῖς κοινοτικοὺς θεσμούς, εἶναι δυνατὴ ἡ ἄσκηση τῆς μέγιστης ἀρετῆς τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους: τῆς ἐλεύθερης ἰσορροπίας των ζώπυρων τοῦ ἀνθρώπου, ἀρετῆς ποὺ τὸν ἀνεβάζει στὸ ψηλότερο σκαλὶ τῆς ἐξέλιξης τοῦ εἴδους, ἀλλὰ καὶ εὔκολα μπορεῖ νὰ τὸν ρίξει σ’ ἀπροσμέτρητη φαυλότητα, τόσο γνώριμή μας σήμερα.» 

πηγή: Λίνος Καρζής – Ἑστίες Ἑλληνικοῦ Ζωισμοῦ 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 

https://xrisiavgi.com/2025/09/30/21/168066/