ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ ΣΕ ΧΩΜΑ ΙΕΡΟ!

 Ἦταν μόλις ἐννέα χρόνια μετὰ τὴν εἰσβολή, ὅταν ὁ πρώην εἰσαγγελέας τῶν Ἄγγλων κατακτητῶν, ποὺ μὲ τὶς ἀποφάσεις του ὁδήγησε στὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα δεκάδες ἀγωνιστὲς τῆς ΕΟΚΑ, ὅπως ὁ Μιχάλης Καραολής, ἀνακοίνωσε τὴν δημιουργία τῆς «Τουρκικῆς Δημοκρατίας τῆς Βορείου Κύπρου» στὸ κατεχόμενο μέρος τῆς Μεγαλονήσου. 

Ἦταν ἡ τελικὴ φάση μιᾶς πορείας ποὺ ξεκίνησε τὸν Ἰούλιο τοῦ ’74. Τότε, Ἑλληνικὲς κοινότητες αἰώνων χάθηκαν μέσα σὲ λίγες μέρες ὑπὸ τὴν προέλαση τοῦ «Ἀττίλα» ποὺ βρῆκε ἀπέναντι τῆς τὴν ἡρωικὴ ἀλλὰ προδομένη ἀντίσταση τῆς ΕΛΔΥΚ. Ἤδη ἀπὸ τὶς 13 Φεβρουαρίου τοῦ 1975 «βάφτισαν» τὴν κατεχόμενη ζώνη «Τουρκικὴ Ὁμόσπονδη Πολιτεία τῆς Βόρειας Κύπρου». Δημιούργησαν «ὑπουργεῖα», «ὑπηρεσίες», ταξιδιωτικὰ ἔγγραφα καὶ ἔστησαν καρικατοῦρες «κρατικῶν θεσμῶν». 

Στὶς 14 Νοεμβρίου τοῦ 1983, ὁ Ντενκτὰς ἐνισχύει τὰ φυλάκια τῆς «Πράσινης Γραμμῆς» καὶ ἀποκόπτει κάθε ἐπικοινωνία μὲ τὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία. Καλεῖ τοὺς «βουλευτές» του σὲ δεῖπνο καὶ τοὺς ἀνακοινώνει τὴ πρόθεσή του νὰ ἀνακηρύξει τα κατεχόμενα σὲ κράτος. Φάνηκε καθαρὰ ὅτι ὁ στόχος τους ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἡ ἐξασφάλιση τῆς τουρκοποίησης τοῦ νησιοῦ καὶ ἡ ἐνσωμάτωση ὅλης τῆς Κύπρου στὴν Τουρκία. Τὸ ψευδοκράτος ἀναγνώρισε μόνο ἡ Τουρκία καὶ τὸ Πακιστάν, ἐνῷ τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη καταδίκασαν τὴν ἐνέργεια τοῦ Ντεκτάς, ἐπιβάλλοντας πολιτικὸ καὶ οἰκονομικὸ ἐμπάργκο. 

Ἔτσι, ξεκίνησε καὶ ἡ ταχύρρυθμη τουρκοποίηση τῶν κατεχόμενων μὲ καραβιὲς ἀλλοφύλων ἀπὸ τὰ βάθη της ἀνατολίας. Τοῦρκοι καὶ Τσερκέζοι ἔποικοι κατέλαβαν τὶς περιουσίες ποὺ εἶχαν ἀφήσει πίσω τους οἱ Ἕλληνες, καταπατῶντας τελικὰ ἀκόμα καὶ χωράφια ποὺ ἀνῆκαν στοὺς ἐλάχιστους «τουρκοκύπριους». Παρὰ τὰ διαδοχικὰ ψηφίσματα τοῦ Συμβουλίου ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ, ὁ «παρανοϊκὸς δικαστὴς» (ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσαν μέχρι καὶ ὁμοεθνεῖς του) πέτυχε τὸν σκοπό του. Οἱ ἔποικοι ἀνέρχονται πλέον σὲ 200.000, ἔχοντας ἀλλοιώσει πλήρως τὴν ἀληθινὴ πληθυσμιακὴ ταυτότητα τοῦ βορείου τμήματος τοῦ νησιοῦ. 

Τὴν ἴδια στιγμή, ἡ Ἀθήνα καὶ ἡ Λευκωσία διαχρονικὰ ταλαντεύονται ἀνάμεσα στὴν ἀδιαφορία καὶ τοὺς θεατρινισμούς. Ἀκοῦμε ἐνίοτε (καὶ δὴ προεκλογικὰ) νὰ γίνεται λόγος γιὰ «σκληρὲς δηλώσεις» καὶ «αὐστηρὲς ἀπαντήσεις» ποὺ στὸ τέλος τῆς ἡμέρας πάντοτε προσδοκοῦν πώς... ἡ «διεθνὴς κοινότητα» θὰ ἀποδώσει δικαιοσύνη ἀπὸ μόνη της. Αὐτὴ ἡ στάση κυπριακῶν καὶ ἑλλαδικῶν «ἐλὶτ» ἀπέναντι στοὺς ἰσχυροὺς τοῦ ἐξωτερικοῦ, γέννησε μιὰ νοοτροπία ὑποτέλειας ποὺ διαπερνᾶ ὅλα τὰ τμήματα τῆς κοινοβουλευτικῆς πολιτικῆς τάξης. Ἀπὸ τοὺς παλαιότερους ποὺ καμάρωναν γιὰ τὴν βρετανικὴ «εὔνοια» μέχρι τοὺς σημερινοὺς ποὺ μεταβαίνουν στὸ Λονδῖνο σὰ νὰ ζητοῦν ἔγκριση γιὰ τὴν πορεία τοῦ τόπου, διαπιστώνει κανεὶς ὅτι τελικὰ ἡ σκιὰ τοῦ κατακτητῆ δὲν λείπει οὔτε ἀπὸ τὸ «ἐλεύθερο» μέρος τοῦ νησιοῦ. 

Κάθε 15η Νοεμβρίου ἔρχεται νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι ἡ Κύπρος μας παραμένει ἐγκλωβισμένη σὲ μιὰ κατάσταση εἰσβολῆς καὶ κατοχῆς ἀπὸ τὴν μία καὶ ἀηδιαστικῆς ξενοδουλείας ἀπὸ τὴν ἄλλη, παρὰ τοὺς ποταμοὺς Ἑλληνικοῦ αἵματος ποὺ χύθηκαν γιὰ τὴν λευτεριά της. Γι’ αὐτό, κάθε 15η Νοεμβρίου θὰ μᾶς βρίσκει στοὺς δρόμους! Κι ἂν πολλοὶ σήμερα ἐπιλέγουν νὰ μιλοῦν γιὰ «ἀμοιβαῖες εὐθύνες», ὁ Ἑλληνισμὸς πάντοτε θὰ θυμᾶται τί πραγματικὰ συνέβη. Κι ἂν οἱ πολιτικάντηδες κηρύττουν ὁμόφωνα τὸν δρόμο τῶν «ρεαλιστικῶν προσαρμογῶν», ἂς γνωρίζουν πὼς πάντοτε θὰ βρίσκουν ἀπέναντι τοὺς μιὰ ὁλόκληρη γενιὰ (καὶ πολλὲς ἀκόμα ποὺ θὰ ἔρθουν) μαχόμενων Ἐθνικιστῶν ποὺ θὰ κάνουμε ὁ,τι εἶναι ἀνθρωπίνως δυνατὸ γιὰ νὰ μὴν περάσει ἡ προδοσία καὶ νὰ γραφτοῦν στὶς πιὸ μαῦρες σελίδες τῆς Ἑλληνικῆς μας ἱστορίας. 

«Ὁ ἀγὼν θὰ εἶναι σκληρός. Ὁ δυνάστης διαθέτει τα μέσα καὶ τὸν ἀριθμόν. Ἡμεῖς διαθέτομεν τὴν ψυχήν, ἔχομεν καὶ τὸ δίκαιον μὲ τὸ μέρος μας. Γι’ αὐτὸ καὶ θὰ νικήσωμεν!» 

Γεώργιος Γρίβας 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 

https://xrisiavgi.com/2025/11/17/08/168337/