Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΔΙΩΚΕΤΟ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ!

 Στὶς 7 Σεπτεμβρίου 1833 συνελήφθη, στὶς 30 Ἀπριλίου ἄρχισε ἡ δίκη του, στὶς 25 Μὰΐου 1834 καταδικάστηκε εἰς θάνατον, δύο ἡμέρες μετὰ μετριάστηκε ἡ ποινή του σὲ εἰκοσαετὴ κάθειρξη καὶ στὶς 27 Μὰΐου τοῦ ἑπομένου ἔτους ἀποφυλακίστηκε. 

Λάμπει ὁ ἥλιος στὰ βουνά, λάμπει καὶ στὰ λαγκάδια, 

λάμπει καὶ στ’ Ἀρκουδόρεμα, στὸ δόλιο Λιμποβίσι. 

'Εκεῖ ’ναὶ οἱ κλέφτες οἱ πολλοί, οἱ Κολοκοτρωναῖοι· 

μὲ τὰ χρυσᾶ τους τὰ κουμπιά, τὶς ἀσημένιες πάλες, 

ὁποῦ δὲν καταδέχονται τὴ γῆς νὰ τὴν πατήσουν. 

Καβάλα πᾶν’ στὴν ἐκκλησιά, καβάλα προσκυνᾶνε, 

καβάλα πῆγαν κι ἔκατσαν στὸν Ἅγιό-Λὶὰ στὴ ράχη, 

κι ἀγνάντεψαν τὴν Τρίπολι κι ἀκόνισαν τὶς σπάθες. 

Πανταχοῦ ἐξεφράζετο ἡ ἀποδοκιμασία τοῦ κυβερνητικοῦ συστήματος, καὶ ὁ πόθος πρὸς τὸ Σύνταγμα ὁσημέραι ἐγίνετο ζωηρότερος. 

Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τὸὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. 

Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμᾶνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλὰξῃ ὁ λὰὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε. 

Ὅτὰν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βρὸχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μᾶς ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας! 

Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοια καὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκα του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψὼμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δὺὸ χρόνους, ἠθέλαμε κυριεύσει καὶ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Μακεδονία, καὶ ἴσως ἐφθάναμε καὶ ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τὸὺς Τούρκους, ὁποὺ ἄκουγαν Ἕλληνα καὶ ἔφευγαν χίλια μίλια μακρά. Ἑκατὸν Ἕλληνες ἔβαζαν πέντε χιλιάδες ἐμπρός, καὶ ἕνα καράβι μίαν ἁρμάδα. 

Ὅτὰν προστάζουνε πολλοί, πὸτὲ τὸ σπίτι δὲν χτίζεται οὔτε τελειώνει. 

Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γὶνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια τῆς πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία! 

Ι.Λ 

ΛΑΡΙΣΑ 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ