«Ἐθνικοκαπιταλισμός»: μιὰ παρὰ φύσιν «ἰδεολογία»!

 Ὁ καπιταλισμὸς ἔρχεται σὲ πλήρη σύγκρουση ὡς πρὸς τὴν θεωρία καὶ τὶς ἀξίες τοῦ ἐθνικισμοῦ, καθιστῶντας ἀνακόλουθο ὁποιονδήποτε δηλώνει ἐθνικιστὴς καὶ ταυτόχρονα καπιταλιστής. Ὁ καπιταλισμὸς ἀναπόφευκτα διαχωρίζει τὸ ἔθνος ἀνάλογα μὲ τὴν οἰκονομικὴ εὐρωστία τοῦ κάθε ἀτόμου δημιουργῶντας κοινωνικοοικονομικὲς τάξεις, δημιουργῶντας οὐσιαστικὰ μιὰ ἀνισότητα μέσῳ τῆς ὁποίας ἡ καταγωγὴ καὶ ὁ τρόπος ζωῆς δὲν ἔχουν ἀπολύτως καμία ἀξία. Τὸ μόνο σημεῖο ἀναφορᾶς εἶναι τὸ χρῆμα καὶ τὸ κέρδος. 

Τὰ ἄτομα καταλήγουν νὰ μὴν ἔχουν κοινὴ ἀφετηρία ἐντὸς τοῦ ἐθνικοῦ συνόλου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν διαπρέπουν οἱ ἄριστοι καὶ οἱ ἱκανοί, καταδικάζοντας στὴν οὐσία μιὰ ὁλόκληρη κοινωνία στὸ νὰ ὑποκλίνεται σὲ ἀμφιβόλου ποιότητας, ἀξίας καὶ ἱκανοτήτων ἄτομα, παρεκκλίνοντας ἀπὸ τὶς πραγματικὲς ἀξίες τῆς ζωῆς. Ἡ κυριαρχία τῆς ἀνώτερης τάξης σὲ κάθε ἐπίπεδο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς ἐπὶ τῶν κατωτέρων τάξεων εἶναι ἔκδηλη στὸν καθένα μας. Ἀκόμα καὶ στὶς μικτὲς οἰκονομίες ὁ καπιταλισμὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ κινεῖ τὰ νήματα καὶ κατευθύνει τὶς ζωὲς τῶν ἀτόμων. Ξεκινῶντας ἀπὸ τὴν πολιτικὴ καὶ καταλήγοντας στὸν καθημερινὸ τρόπο ζωῆς βλέπουμε τὴν αἰτία, μεταξὺ ἄλλων, πίσω ἀπὸ τὸν ἐκφυλισμὸ ποὺ βιώνουμε ὡς ἔθνος. Τὸ χρῆμα καὶ ὁ πλουτισμὸς γίνεται ἡ κινητήριος δύναμη, ἀναγκάζοντας τὸ σύνολο σὲ ἕνα ἀέναο κυνήγι χρημάτων. 

Μιὰ τάξη καταλήγει λοιπὸν νὰ ἀπολαμβάνει τὸν σεβασμὸ τοῦ συνόλου λόγῳ ἑνὸς εὐτελοῦς οἰκονομικοῦ παράγοντα, σεβασμὸς ὁ ὁποῖος ἐπιτυγχάνεται μέσῳ τῆς οἰκονομικῆς ἰσχύος. Ἡ ὑποδούλωση τῶν ἄλλων δύο τάξεων, μεσαίας καὶ κατώτερης, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς προαναφερόμενης ἰσχύος, μέσῳ τῆς ὁποίας ἕνα μικρὸ σύνολο ἀτόμων ὑποχρεώνει τὰ ἐναπομείναντα δύο κοινωνικὰ στρώματα νὰ ἀφεθοῦν στοὺς ὅρους τοῦ κεφαλαίου, προσπαθῶντας ἁπλᾶ νὰ ἐπιβιώσουν σὲ ἕνα πραγματικὰ ἄνισο ἀγῶνα. 

Ἐλεύθερη ἀγορὰ καὶ ἐταιρειοκρατία! 

Φυσικὰ τέκνα τοῦ καπιταλισμοῦ ἀποτελοῦν οἱ δύο παραπάνω ἔννοιες, οἱ ὁποῖες ὡς ὑποκείμενοι παράγοντές του, διεισδύουν πολὺ εὔκολα καὶ σιωπηρὰ σὲ ἕνα καπιταλιστικὸ οἰκονομικὸ μοντέλο. Μὲ τὴν ἐλεύθερη ἀγορὰ ἡ ἐθνικὴ παραγωγὴ παραλύει καὶ σιγά-σιγά πεθαίνει, τσακίζοντας τὶς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις, ἀφοῦ δίδει τὸ ἐλεύθερο σὲ διάφορες πολυεθνικὲς νὰ εἰσβάλουν στὴν ἐθνικὴ οἰκονομία φέρνοντας τὴν ἐταιρειοκρατία. Πρόκειται γιὰ μιὰ εἰσβολὴ μὲ οἰκονομικὸ χαρακτῆρα ἡ ὁποία χτυπᾶ τὴν πρωτογενῆ παραγωγὴ συμβάλλοντας στὴν ἐξασθένιση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Συστατικὸ στοιχεῖο ἑνὸς ὑγιοῦς ἔθνους εἶναι ἑνότητα κάτω ἀπὸ τὶς κοινές μας ἀξίες. Κανένας ἄλλος παράγοντας δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀποσπᾶ ἀπὸ τὸν κοινὸ ἀγῶνα. 

Ὁ διαχωρισμὸς τῶν μελῶν τοῦ ἔθνους μὲ βάση τὴν οἰκονομικὴ κατάσταση τοῦ κάθε ἀτόμου εἶναι καταστροφικὸς γιὰ τὴν ὁμοψυχία ἑνὸς λαοῦ. Κανένας δὲν εἶναι πιὸ σημαντικὸς ἀπὸ τὸν ἄλλον στὸν ἐθνικισμό. Κάθε ἐνέργειά μας θεμιτὸ θὰ ἦταν νὰ ἀποβλέπει στὴν εὐημερία τοῦ κοινοῦ συνόλου καὶ ὄχι στὸν ἄκρατο ἀτομικισμό, ὁ ὁποῖος προωθεῖται μέσῳ τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ τῆς ἐλεύθερης ἀγορᾶς. Ξεκινῶντας ἀπὸ τὸ αἷμα (καταγωγή), προχωρῶντας στὸν κοινὸ τρόπο ζωῆς (ἤθη καὶ ἔθιμα), καὶ καταλήγοντας στὴν κοινὴ θρησκεία, μποροῦμε νὰ δοῦμε τί μᾶς ἑνώνει ὡς ἐθνικιστές. Ἔχει νὰ διαλέξει κανεὶς ἀνάμεσα σὲ ἐθνικισμὸ ἢ καπιταλισμό. Ποιό εἶναι σημαντικότερο; Δὲν δικαιοῦται κανεὶς καὶ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ τὰ δύο, ἂν θέλει νὰ δηλώνει ἐθνικιστής. 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 

https://xrisiavgi.com/2025/12/16/08/168536/