Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ!

 Ἂς πᾶμε τώρα στὰ παρασκήνια τοῦ «Κόκκινου Δεκέμβρη» καὶ στὴν στάση τῶν ξένων δυνάμεων. Κατ’ ἀρχάς, εἶναι γεγονὸς ἀναμφισβήτητο, ὅτι ὁ Στάλιν τήρησε τὶς συμφωνίες μὲ τοὺς Ἄγγλους. Ἔτσι, ἀρκετὸν καιρὸ πρὶν ἀπὸ τὰ Δεκεμβριανά, βρισκόταν στὴν Ἑλλάδα 6μελὴς σοβιετικὴ στρατιωτικὴ ἀποστολή, ὑπὸ τὸν Συνταγματάρχη Ποπώφ, ἡ ὁποία διέμενε στὴν «Μεγάλη Βρετανία», μαζὶ μὲ τοὺς «μοναρχοφασίστες» καὶ «τυράννους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ» ὑπουργοὺς τῆς κυβερνήσεως Παπανδρέου, καὶ τοὺς Ἐγγλέζους τῆς Στρατιωτικῆς Διοικήσεως. Ἡ στρατιωτικὴ αὐτὴ ἀποστολὴ ἦταν μιὰ ἄτυπη σοβιετικὴ διπλωματικὴ ἀντιπροσωπεία στὴν Ἀθήνα. Ἡ παραμονὴ τῆς σοβιετικῆς ἀποστολῆς συνεχίστηκε κανονικὰ καὶ κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Κόκκινου Δεκέμβρη, σὰ νὰ μὴν συνέβαινε τίποτα! Ἐπίσης, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ μαίνονταν οἱ μάχες, ὁ κατευθυνόμενος σοβιετικὸς τύπος δὲν ἀφιέρωσε οὔτε μιὰ γραμμὴ στὴν «ἐθνική μας ἀντίσταση» καὶ στὸν «τιτάνιο ἀγῶνα της γιὰ τὴ λευτεριά». Πλήρης σιωπή! Κι ὄχι μόνον αὐτό. Ὁ ἴδιος ὁ Ποπὼφ ἀρνήθηκε δύο φορὲς κατὰ τὴν περίοδο τῶν γεγονότων νὰ δεχθεῖ ἀντιπροσωπία τοῦ ΚΚΕ! Ἐπίσης, σ’ ἕνα διάλειμμα τῆς γνωστῆς συσκέψεως Ἄγγλων- Παπανδρέου-ΕΑΜ, ποὺ ἔγινε μὲ τὴν συμμετοχὴ τοῦ Τσώρτσιλ, ὁ Ποπὼφ ἐνημέρωσε τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ ΕΑΜ γιὰ τὴν πρόθεση τῆς ΕΣΣΔ νὰ ἀποστείλει, ἐντὸς τῶν ἡμερῶν, ἐπίσημη διπλωματικὴ ἀντιπροσωπεία στὴν Ἀθήνα, πράξη ποὺ θὰ σήμαινε τὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς «μοναρχοφασιστικῆς» κυβερνήσεως Παπανδρέου, ὡς μόνης νόμιμης κυβερνήσεως τῆς χώρας! Μάλιστα, δύο μέρες μετὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ Τσώρτσιλ, ἀκολούθησε ἐνημέρωση τοῦ Ἕλληνα πρεσβευτῆ στὴν Μόσχα γιὰ τὸν ἐπικείμενο διορισμὸ σοβιετικοῦ πρεσβευτῆ στὴν Ἀθήνα. Τὴν μὴ ἀνάμειξη τῆς Μόσχας ὑπὲρ τοῦ ΚΚΕ, τὴν ἀναγνώρισε καὶ ὁ ἴδιος ὁ Τσώρτσιλ: «Ὁ Στάλιν τήρησε αὐστηρῶς καὶ πιστῶς τὴ συμφωνία μας τοῦ Ὀκτωβρίου καὶ κατὰ τὴν Δεκεμβριανὴ ἀνταρσία οὔτε μία λέξη μομφῆς ἐσημειώθη στὴν Πράβδα ἢ τὴν Ἰζβέστια» 

Ἔκαναν τοῦ κεφαλιοῦ τους οἱ κουκουέδες; 

Ἐγώ, ὅμως, δὲν πείθομαι καὶ ἐπιμένω: πὼς οἱ «Ἕλληνες» κομμουνιστές, οἱ ὁποῖοι ἦταν μιὰ ζωὴ δουλικὰ ὑποταγμένοι σὲ ὅλες τὶς θελήσεις τῆς Μόσχας, στὰ Δεκεμβριανὰ ἔκαναν τοῦ κεφαλιοῦ τους; Καὶ γιατί ἄραγε παράκουσαν οἱ ἡγέτες τοῦ ΚΚΕ τον Στάλιν τὸν Δεκέμβριο τοῦ ’44, τότε ποὺ ὑπῆρχε στὴν Ἑλλάδα μιὰ κάποια κυβέρνηση, κάποιες ἀξιόμαχες καὶ ἑτοιμοπόλεμες στρατιωτικὲς μονάδες, ὅπως ἡ Ταξιαρχία του Ρίμινι, ὁ Ἱερὸς Λόχος, ἡ Ἐθνοφυλακή, ἀλλὰ καὶ ἐγγλέζικο στρατιωτικὸ σῶμα, τὸ ὁποῖο διέθετε βαρὺ ὁπλισμό, ἀεροπορία, τεθωρακισμένα κ.λπ. κι ὄχι ἀμέσως μετὰ τὴν ἀποχώρηση τῶν Γερμανῶν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα (12 Ὀκτωβρίου 1944), τότε δηλαδὴ ποὺ δὲν εἶχε ἐπιστρέψει στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ Κάϊρο ἡ κυβέρνηση Παπανδρέου, τότε ποὺ δὲν εἶχαν ἀποβιβαστεῖ ἀκόμα τὰ βρετανικὰ στρατεύματα, οἱ Ριμινίτες καὶ οἱ Ἱερολοχίτες, τότε ποὺ τὸ ΚΚΕ εἶχε ἤδη καταλάβει τὴν μισὴ Ἑλλάδα (τὴν Νότια) καὶ ποὺ μποροῦσε κάλλιστα νὰ καταλάβει πανεύκολα καὶ τὴν ἄλλη μισή; Τί συνέβη, λοιπόν; Μήπως, τελικά, οἱ ἡγέτες τοῦ ΚΚΕ ἀκολούθησαν τὶς ἐντολές του Στάλιν; 

Τοὺς διέταξε νὰ κάνουν ἐμφύλιο πόλεμο γιὰ νὰ τόν... χάσουν! 

Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1944, ὁ Β΄ Π. Π. συνεχιζόταν. Ναὶ μὲν ὁ Στάλιν ἦταν σύμμαχος καὶ εἶχε ὑπογράψει συμφωνίες μὲ τοὺς Ἄγγλους καὶ τοὺς Ἀμερικανούς, εἶχε δὲ «εἰδικὴ σχέση» μὲ τὸν Ροῦσβελτ, ἀλλὰ ἦταν καὶ ἐξαιρετικὰ δύσπιστος κι ἔτρεμε στὴν ἰδέα ὅτι στὸ τέλος «θὰ τοῦ τὴ φέρουν». Εἰδικὰ στὸν Τσώρτσιλ δὲν εἶχε καμμία ἐμπιστοσύνη καὶ φοβόταν ὅτι θὰ παρασύρει ἐναντίον του τὸν Ροῦσβελτ. Τί ἀκριβῶς φοβόταν ὁ Στάλιν; Ὅτι, οἱ Γερμανοί – σχεδὸν ἀπίθανο μὲ ἡγέτη τους τὸν Χίτλερ, ἀλλὰ ἐξαιρετικὰ πιθανὸ μὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς Στρατηγοὺς ποὺ σχεδίαζαν νὰ τὸν ἀνατρέψουν- θὰ ὑπέγραφαν ἀνακωχὴ μὲ τοὺς Ἀγγλοαμερικανοὺς καὶ μετὰ ὅλοι μαζὶ θὰ στρέφονταν ἐναντίον τῆς ΕΣΣΔ. Εἶχε, ἐπίσης, ὁ Στάλιν τὴν ἔμμονη ἰδέα, ὅτι ἂν οἱ Ἀγγλοαμερικανοὶ καταλάμβαναν πρὶν ἀπ’ αὐτὸν τὴν Γερμανία, θὰ διέλυαν τὴν συμμαχία μαζί του καὶ θὰ ἐπιτίθονταν στὴν Σόβ. Ἕνωση. Εἶναι κυνικὸ τὸ συμπέρασμά μου, ἀλλὰ ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο σὰν τὸν Στάλιν, ποὺ διέταξε τὴν δολοφονία ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων ὅλα πρέπει νὰ τὰ περιμένει κανείς. Ἡ γνώμη μου εἶναι, ὅτι ὁ Στάλιν διέταξε τὴν ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ νὰ προκαλέσει μὲ κάθε τρόπο ἐμφύλιο πόλεμο, στὸν ὁποῖο δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ ἀναμιχθεῖ βοηθῶντας τὸ ΚΚΕ, ἀντιθέτως εἶχε σκοπὸ νὰ τοὺς πουλήσει, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι εἶναι ἀξιόπιστος σύμμαχος, ποὺ τιμᾶ τὶς συμφωνίες ποὺ ὑπογράφει, ὥστε νὰ καλλιεργήσει κλίμα ἀμοιβαίας ἐμπιστοσύνης καὶ νὰ φάει μὲ τὴν ἡσυχία του τὴν μισὴ Εὐρώπη ποὺ τοῦ παραχώρησαν οἱ Ἄγγλο-ἀμερικανοί. Ἴσως δέ, τοῦ ζητήθηκε νὰ κάνει κάτι τέτοιο, νὰ δώσει δηλαδὴ ἕνα ἔμπρακτο παράδειγμα τῶν καλῶν του προθέσεων, μὲ θῦμα τὴν Ἑλλάδα. Σὲ κάθε περίπτωση, ὅλο αὐτὸ τὸ σατανικὸ σχέδιο ποὺ παίχτηκε πίσω ἀπὸ τὶς πλάτες τῶν ἁπλῶν κομμουνιστῶν, ἦταν σίγουρα εἰς γνῶσιν τῆς ἡγεσίας τοῦ ΚΚΕ! Τὴν ἄποψη αὐτὴ ἐνισχύει καὶ ὁ Τσώρτσιλ στὰ ἀπομνημονεύματά του, ὅταν γράφει ὅτι: «Εἶχε φτάσει ὁ καιρὸς ὅπου οἱ διάφορες συμφωνίες μας θὰ δοκιμάζονταν στὴν πράξη. Στὴν διάσκεψη τῆς Μόσχας, εἶχα πετύχει τὴν ἀποχὴ τῆς Ρωσίας, πρᾶγμα ποὺ πλήρωσα πολὺ ἀκριβά». 

Τὰ ντοκουμέντα ἀποδεικνύουν τὴν ἐντολὴ τῆς Μόσχας γιὰ τὰ Δεκεμβριανά! 

Μάλιστα, ὑπάρχει καὶ ἀπόδειξη γιὰ τὴν ἐνθάρρυνση τοῦ ΚΚΕ στὸ αἱματοκύλισμα τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἔγινε μέσῳ τοῦ Βουλγάρου ἀνθρώπου του Στάλιν, Γκεόργκι Δημητρώφ, ἢ «παπποῦ». Συμφώνως, λοιπόν, μὲ τὰ ἔγγραφα ἀπὸ τὰ βουλγαρικὰ ἀρχεῖα (μὲ πηγὴ τὸ βιβλίο «Ἐμφύλιος Πόλεμος – Ἔγγραφα ἀπὸ τὰ γιουγκοσλαβικὰ καὶ βουλγαρικὰ ἀρχεῖα», ἐκδόσεις «Βῆμα»: 

Ἔγγραφο 1ο (μὲ τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ σοβιετικὴ γραμμὴ στὸ ΚΚΕ δίδεται μέσῳ Βουλγαρίας): Ραδιοτηλεγράφημα (ἀρ. 171) τοῦ Dimitrov πρὸς τὸν Kostov γιὰ τὴν ἀποκατάσταση ἐπικοινωνίας τοῦ ΚΚΕ μὲ τὴ σοβιετικὴ πλευρά, μέσῳ Βουλγαρίας (18.11.1944): «Δῶστε στὸν Ἀναστασιάδη τὸν κωδικὸ τοῦ Petrov, ὅμως προσωρινὰ ἂς ἐπικοινωνεῖ κρυπτογραφικὰ μαζί μας μέσῳ τῆς δικῆς σας ὁδοῦ». 

Ἔγγραφο 2ο : Ραδιοτηλεγράφημα τοῦ Kostov (ἀρ. 22) πρὸς τὸν Dimitrov γιὰ τὰ τεκταινόμενα στὴν Ἑλλάδα (13.12.1944): «Οἱ Ἕλληνες ζητοῦν τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐπικοινωνίας μὲ ἀσύρματο μαζί σου. Ὁ Ροῦσσος ἐπέστρεψε ἀπὸ τὸ Βελιγράδι καὶ ἀναχώρησε. Ὁ ἀγῶνας στὴν Ἀθήνα συνεχίζεται, ὄχι ἀνεπιτυχῶς. Οἱ δικοί μας δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ συνθηκολογήσουν». Ἰδοὺ καὶ ἡ ἀπάντηση: 

Ἔγγραφο 3ο : Ραδιοτηλεγράφημα τοῦ Kostov πρὸς τὸ ΚΚΕ γιὰ τὴ γνώμη τοῦ Dimitrov σχετικὰ μὲ τὶς μάχες τῆς Ἀθήνας (15.12.1944): «Ὁ Ροῦσσος ἀναχώρησε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες. Ὁ παπποῦς συμβουλεύει ὁ ἀγῶνας νὰ συνεχιστεῖ. Ἐμεῖς κάνουμε κάθε τι τὸ δυνατό». Ὑπάρχει περίπτωση ὁ Δημητρὼφ νὰ ἔπαιζε παιχνίδια γιὰ λογαριασμὸ ἄλλων; Ἀποκλείεται! Γιατί ἐκτὸς ὅλων τῶν ἄλλων εἶχε καὶ τὸν σοβιετικὸ στρατὸ ἀπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του, ὁπότε ἂν παρέκλινε ἔστω καὶ κατὰ κεραία ἀπὸ τὶς ἐντολές του Στάλιν, θὰ ἔμενε χωρίς... κεφάλι. Ὁπότε... 

Καὶ νέα στοιχεῖα! 

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, θὰ ἐμφανισθοῦν καὶ νέα στοιχεῖα, ἐνθαρρύνσεως τοῦ ΚΚΕ γιὰ τὰ Δεκεμβριανὰ καὶ ἀπὸ τὸν Τίτο! Πρόκειται γιὰ ἔγγραφα ἀπὸ τὰ γιουγκοσλαβικὰ ἀρχεῖα, τὰ ὁποῖα θὰ παρουσιαστοῦν στὸ κοινὸ σὲ ἐπιστημονικὸ συνέδριο ποὺ θὰ διεξαχθεῖ τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ἀπὸ τὸ ΑΣΚΙ τῆς Θεσσαλονίκης. 

Ὅπως, λοιπόν, ἀποκαλύπτουν τὰ ἔγγραφα, στὶς 15 Νοεμβρίου 1944, μὲ ἐντολή του Σιάντου, ἀντιπροσωπεία τοῦ ΚΚΕ ἔχουσα ὡς ἐπί κεφαλῆς τον Στέργιο Ἀναστασιάδη, ἐπισκέφθηκε τὸ Βελιγράδι, γιὰ νὰ λάβει διαταγὲς ἀπὸ τὸν Τίτο, σχετικῶς μὲ τὴν τακτικὴ ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσε. Ὁ Τίτο, λοιπόν, ἀπορρίπτει τὴν διάλυση τοῦ ΕΛΑΣ (ἡ ἀπόφαση τῆς κυβερνήσεως Παπανδρέου ἦτο ἡ διάλυσις ὅλων τῶν ἐνόπλων ὁμάδων, ἄρα καὶ τοῦ ΕΛΑΣ), διατάσσει τὸ ΚΚΕ νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴν κυβέρνηση «ἐθνικῆς ἑνότητος» καὶ νὰ κάνει ἀνταρσία, ὑποσχόμενος βοήθεια. Ἰδού: «Σᾶς ἐπαναλαμβάνω, κρατῆστε γερὰ τὸν στρατό σας. Ἄκουσα ὅτι θέλετε νὰ τὸν διαλύσετε καὶ θύμωσα. Ἕνα σᾶς λέω: εἶναι καλύτερα νὰ ἔχετε ἕνα σίγουρο τάγμα ἐνόπλων, παρὰ ἕξι ὑπουργοὺς στὴν κυβέρνηση. Ἐμεῖς θὰ σᾶς βοηθήσουμε. Θὰ εἶναι καὶ γιὰ ἐμᾶς καλύτερα. Ἐμᾶς μᾶς συμφέρει τὸ κόμμα σας νὰ κρατάει τὰ πάντα. Ἐὰν δὲν ἔχετε στρατὸ δὲν μπορεῖτε νὰ κάνετε τίποτα». 

Ἔκανε, λοιπόν, τοῦ κεφαλιοῦ τοῦ τότε ὁ Τίτο, ἐνεργῶντας παρὰ τὶς διαταγές του Στάλιν; Ἀσφαλῶς ὄχι! Διότι, ὅταν ἀργότερα ὁ Τίτο σήκωσε δικό του μπαϊράκι, ἐπῆλθε ρήξη μὲ τὸν Στάλιν. Ἀλλά, τὸ 1948, ὄχι τὸ 1944! Ἐπιπλέον, τὸ 1944 ὑπῆρχε σοβιετικὸς στρατὸς στὴν Γιουγκοσλαβία (ἐνῷ τὸ 1948 εἶχε ἀποχωρήσει) κι ἂν ὁ Στάλιν ἀντιλαμβανόταν ὅτι ὁ Τίτο ἐνεργοῦσε ἀντίθετα μὲ τὶς διαταγές του, ὁ κόκκινος στρατὸς θὰ τὸν καρατομοῦσε αὐθημερόν! 

Ἦταν ὁ Γ. Σιάντος πράκτορας τῶν Ἄγγλων; 

Ὑπάρχει καὶ ἡ ἐκδοχή, νὰ ἔβαλαν καὶ οἱ Ἐγγλέζοι τό... χεράκι τους στὰ Δεκεμβριανά, ἐφαρμόζοντας στὴν πράξη τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε». Τὴν ἐκδοχὴ αὐτὴ ἐνισχύει ἡ παραδοσιακὰ βρώμικη βρετανικὴ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ καὶ ἡ παραδοσιακὰ ἐπιφυλακτικὴ στάση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπέναντί της. Τὴν ἐκδοχὴ αὐτὴ ἐνισχύει ἐπίσης ἡ ἄποψη τοῦ Γ.Γ. τοῦ ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη (ὁ ὁποῖος τὴν περίοδο τῶν Δεκεμβριανῶν βρισκόταν στὸ Νταχάου) γιὰ τὸν ἀναπληρωτὴ τοῦ Γ. Σιάντο. Ἔτσι, σὲ ὁμιλία τοῦ ἐνώπιον τῆς 3ης Ὁλομέλειας τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1950, ὁ Ζαχαριάδης εἶπε τὰ ἑξῆς: «Ἂν ἀραδιάσετε τὰ γεγονότα κατὰ ἡμερομηνίες, θὰ εὕρετε ὅτι ὁ Σιάντος ἦτο ἕνας κατάσκοπος τῶν Ἄγγλων, ἕνας ὕποπτος χαρακτῆρας, ἕνας χαφιές». Ἐπίσης, στὸ βιβλίο του «Προβλήματα Καθοδήγησης», ὁ Ζαχαριάδης γράφει: «Ἐπιτρέψαμε στὸν Σιάντο, ὁ ὁποῖος ἦταν πράκτωρ τοῦ ἐχθροῦ, νὰ πουλήσει καὶ νὰ καταστρέψει τὴν ἐπανάσταση». Πιστεύω, ὅτι, οἱ κατηγορίες του Ζαχαριάδη γιὰ τὸν Σιάντο ἦταν ἄδικες. Ἄλλωστε, στὸ ΚΚΕ ὅποιος ἀναλάμβανε Γ.Γ. κατηγοροῦσε τὸν προηγούμενο ὡς προδότη! Τὸ ἴδιο ὑπέστη καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ζαχαριάδης, ὅταν ἀντικαταστάθηκε ἀργότερα ἀπὸ ἄλλον. Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι ὅλοι οἱ ἡγέτες τοῦ ΚΚΕ ἐπιλέγονταν ἀπὸ τὴν Μόσχα. Οὔτε ἐκλέγονταν, οὔτε ἀναδεικνύονταν. Ὅλοι τους, λοιπόν, ἦταν ἁπλᾶ ὄργανα τῆς Μόσχας καὶ τίποτα παραπάνω. Ὅτι τοὺς ἔλεγε ἡ Μόσχα ἔκαναν. Δὲν ἔπαιρναν δικές τους πρωτοβουλίες, οὔτε χάραζαν τὴν πολιτικὴ γραμμὴ τοῦ κόμματος. Καὶ ὁ Σιάντος ἀπὸ τὴν Μόσχα εἶχε ἐπιλεγεῖ γιὰ νὰ ἀναπληρώσει τον Ζαχαριάδη. Διάλεξε ἡ Μόσχα ἕναν πράκτορα τῶν Ἄγγλων γιὰ τὴν προσωρινὴ ἔστω ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ; Πολὺ ἀμφιβάλλω. Ἀλλά, ἀκόμα κι ἂν δεχθοῦμε πὼς ὁ Σιάντος ἦταν πράκτορας τῶν Ἄγγλων καὶ παράκουσε τὶς ἐντολές του Στάλιν στὰ Δεκεμβριανά, θὰ ἀρκοῦσε ἕνα νεῦμα τοῦ Ποπὼφ γιὰ νὰ ἐκπαραθυρωθεῖ ἀμέσως ἀπὸ τὴν ἀρχηγία τοῦ ΚΚΕ. Κι εἶχε ὅλον τὸν χρόνο ὁ Ποπὼφ γιὰ νὰ τὸ κάνει αὐτὸ πρὶν τὰ Δεκεμβριανά. Ἔχω τὴ γνώμη, ὅτι μετὰ τὴν ἧττα στὰ πεδία τῶν μαχῶν καὶ τὸ ξεπούλημα ἀπὸ τὸν Στάλιν, ἔπρεπε νὰ βρεθεῖ κάποιος «ἀποδιοπομπαῖος τράγος», γιὰ νὰ τὰ φορτωθεῖ ὅλα. Ἔτυχε αὐτὸς νὰ εἶναι ὁ Σιάντος. Ἐπίσης, ὅπως προανέφερα, πιστεύω, ὅτι ὁ Σιάντος εἶχε λάβει τὴν ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Στάλιν νὰ προκαλέσει ἐμφύλιο πόλεμο (γιὰ νὰ τὸν χάσει!), κατὰ συνέπεια, ἀφοῦ ἤξερε τὸ μυστικὸ καὶ ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος νὰ τὸ ἀποκαλύψει ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ καὶ νὰ ἐκτεθεῖ ὁ Στάλιν ἀνεπανόρθωτα, ἔπρεπε νὰ φύγει ἀπὸ τὴ μέση καὶ νὰ διασυρθεῖ μετὰ θάνατον. Πράγματι, λίγο μετὰ τὰ Δεκεμβριανὰ (τὸν Μάϊο τοῦ 1945) κατέφτασε στὴν Ἑλλάδα ὁ Ζαχαριάδης. Ἀμέσως, ὁ Σιάντος παραμερίστηκε καὶ τὸν ἑπόμενο χρόνο πέθανε μυστηριωδῶς στὴν κλινική του κομμουνιστῆ γιατροῦ Πέτρου Κόκκαλη (πατέρα τοῦ γνωστοῦ σημερινοῦ μεγιστᾶνα). Ἤξερε, λοιπόν, πάρα πολλὰ ὁ Σιάντος κι ἔπρεπε νὰ πεθάνει! 

Δὲν προκύπτει βρετανικὸς δάκτυλος. 

Ἐφόσον, λοιπόν, ὁ Σιάντος δὲν ἦταν πράκτορας τῶν Ἄγγλων, καταρρέει ἡ θεωρία περὶ τῆς ἀγγλικῆς εὐθύνης γιὰ τὰ Δεκεμβριανά. Ἐπίσης, ἂν ὑπολογίσουμε τὰ δεδομένα τῆς ἐποχῆς, καὶ πάλι καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ Ἄγγλοι δὲν προκάλεσαν τὰ Δεκεμβριανά. Δὲν μποροῦσαν νὰ ρισκάρουν, οἱ Ἄγγλοι, πρόκληση ἐμφυλίου πολέμου, ἐφόσον δὲν ἦταν καθόλου σίγουρο ὅτι θὰ ἐπικρατοῦσαν οἱ φίλιες πρὸς αὐτοὺς δυνάμεις. Ὑπενθυμίζω, ὅτι τὴν ἡμέρα ποὺ ξεκίνησε ἡ κομμουνιστικὴ ἀνταρσία, ἡ φιλοβρετανικὴ κυβέρνηση Παπανδρέου ἤλεγχε τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, τὰ νησιά, τὴν Κρήτη, τὴν Ἤπειρο καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Μακεδονία. Κι ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ συγκλονιστικὴ ἀντίσταση τῶν ἀνδρῶν τοῦ Συντάγματος Μακρυγιάννη, ἡ Ἀθήνα θὰ εἶχε πέσει στὰ χέρια τῶν κομμουνιστῶν κι ὅλα θὰ εἶχαν τελειώσει! Νὰ ὑπενθυμίσω, ἐπίσης, ὅτι οἱ βρετανικὲς δυνάμεις ποὺ βρίσκονταν στὴν Ἀθήνα πρὶν τὰ Δεκεμβριανὰ ἦταν ἀπελπιστικὰ μικρές, ἐνῷ οἱ σοβαρὲς ἐνισχύσεις ἔφτασαν πολὺ ἀργότερα, στὶς 15 Δεκεμβρίου. Δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει ἐπίσης, τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ βρετανικὲς ἐνισχύσεις ἦρθαν ἆρον-ἆρον ἀπὸ τὸ μέτωπο τῆς Ἰταλίας, στὸ ὁποῖο οἱ μάχες μαίνονταν καὶ ἡ ἔλλειψη τῶν δυνάμεων ποὺ μεταφέρθηκαν στὴν Ἑλλάδα ἔγινε αἰσθητὴ τὶς ἑπόμενες μέρες. Ἐπίσης, δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Τσώρτσιλ ἐπισκέφθηκε τὴν Ἑλλάδα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς κρίσης γιὰ νὰ παρέμβει προσωπικὰ καὶ ἐπιτόπου. Ἡ ἐπίσκεψή του δὲν ἦταν ἐπίσκεψη ἀναψυχῆς, ἀλλὰ ἐπίσκεψη ὑψηλοῦ κινδύνου καὶ ὑψηλοῦ ρίσκου. Θὰ διακινδύνευε ὁ ἴδιος ὁ Τσώρτσιλ τὴ ζωή του ἐὰν οἱ μυστικές του ὑπηρεσίες εἶχαν στήσει τὴν κομμουνιστικὴ ἀνταρσία; Μ’ ὅλα αὐτὰ δὲν θέλω βέβαια νὰ εὐλογήσω τὴν βρετανικὴ πολιτικὴ γενικά, ἀλλὰ στὴν περίπτωση τῶν Δεκεμβριανῶν δὲν προκύπτει βρετανικὸς δάκτυλος. 

Ἡ «περίεργη» στάση τῶν ΗΠΑ στὰ Δεκεμβριανά. 

Ἡ στάση, ὅμως, τῶν ΗΠΑ στὰ Δεκεμβριανά, ἦταν πραγματικὰ πολὺ περίεργη. Εἶναι ἐνδεικτικὴ ἡ δήλωση τοῦ Ἀμερικανοῦ ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν Στεττίνιους, τὴν παραμονὴ τῆς ἀνταρσίας: «Πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ ἦταν πάντοτε νὰ ἀπέχουν ἀπὸ κάθε ἐπέμβαση στὶς ἐσωτερικὲς ὑποθέσεις τῶν ἄλλων ἐθνῶν. Συμφώνως μὲ τὴν πολιτικὴν αὐτήν, οἱ ΗΠΑ ἀποφεύγουν μὲ σχολαστικότητα νὰ ἐπεμβαίνουν στὶς ὑποθέσεις τῶν χωρῶν, οἱ ὁποῖες ἀπελευθερώνονται ἀπὸ τοὺς Γερμανούς. Ἡ πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ ἀντίκειται σὲ ὁποιαδήποτε ἐπέμβαση, ἡ ὁποία θὰ ἐπηρέαζε τὴν ἐσωτερικὴ κατάσταση, οἱασδήποτε ἀπὸ τὶς χῶρες ποὺ ἀπελευθερώνονται. Ὁ ἀμερικανικὸς λαός, βεβαίως, ἀντιμετωπίζει μὲ συμπάθεια τὶς προσδοκίες τῶν κινημάτων ἀντιστάσεως καὶ τῶν ἀντιφασιστικῶν στοιχείων στὶς ἀπελευθερωθεῖσες χῶρες. Ὁ ἀμερικανικὸς λαὸς γνωρίζει ὅτι οἱ ὁμάδες αὐτές, οἱ ὁποῖες πολέμησαν τόσο θαρραλέα κατὰ τῶν Γερμανῶν, δὲν προτίθενται νὰ παρεμποδίσουν τὶς παροῦσες τόσο σημαντικὲς στρατιωτικὲς ἐπιχειρήσεις κατὰ τῆς Γερμανίας» (πηγή: «Πὼς θεμελιώθηκε ἡ Pax Americana » – Γ. Γεωργαλᾶ, σελ. 939). Ἡ δήλωση αὐτὴ δημοσιεύθηκε στὴν πρώτη σελίδα τοῦ «Ριζοσπάστη» τῆς 3ης Δεκεμβρίου καὶ ὑπῆρξε ἡ καλύτερη ἐνθάρρυνση πρὸς τοὺς κομμουνιστὲς γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ «δευτέρου γύρου»! 

Γράφει ὁ Γ. Δημητρακόπουλος 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 

https://xrisiavgi.com/2014/12/02/19/52212/