«Κάποια ξεχωριστὰ Χριστούγεννα» τοῦ Ν.Γ. Μιχαλολιάκου!

 Δἐν θὰ λησμονήσω ποτὲ τὰ γεμᾶτα Χαρὰ καὶ Ἀγάπη Χριστούγεννα τῶν παιδικῶν καὶ νεανικῶν μου χρόνων. Κάλαντα δὲν εἶπα ποτέ. Ἡ μητέρα μου δὲν μοῦ ἐπέτρεπε νὰ γυρίζω τὶς πόρτες καὶ νὰ τὶς κτυπῶ γιὰ νὰ μαζέψω λεφτά. Δὲν ἤμασταν πλούσιοι ποτέ, ὅμως κρατούσαμε ἀκόμη καὶ μέσα στὸ κέντρο σχεδὸν τῶν Ἀθηνῶν, στὴν ὁδὸ Φιλολάου, μιὰ Ὑπερηφάνεια, τὴν Μανιάτικη ὑπερηφάνεια. Τὸ σπίτι μας κάθε Χριστούγεννα καὶ Πρωτοχρονιὰ θύμιζε ζαχαροπλαστεῖο καὶ κέντρο διερχομένων. Τσουρέκια, μελομακάρονα, κουραμπιέδες ὄχι πάντοτε ἐπιτυχημένοι, ἦταν γεμᾶτα τὰ δωμάτια καὶ εὐωδιές, μαστίχα, μαχλέπι, κανέλα, γαρύφαλλο παντοῦ. Ἀνοιχτὲς οἱ πόρτες, πηγαινοερχόντουσαν φίλοι καὶ συγγενεῖς. Χρόνια ἀλησμόνητα σὲ σύγκριση μὲ τὰ σημερινά, στερημένα, ἀλλὰ γεμᾶτα περίσσευμα ψυχῆς, μίας χαρᾶς ὄχι ἀπαραίτητα θρησκευτικοῦ χαρακτῆρα, ἀλλὰ τώρα ποὺ τὸ σκέπτομαι ναὶ ἦταν θρησκευτικοῦ, ἦταν ἡ χαρὰ τοῦ λαοῦ μας ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια τὶς ἴδιες ἀκριβῶς ἡμέρες, τὶς τελευταῖες ἡμέρες κάθε Δεκέμβρη. Δέντρο Χριστουγεννιάτικο δὲν στολίζαμε, ἀφοῦ τὸ ἔθιμο τῶν Βαυαρῶν δὲν εἶχε φτάσει ποτὲ στὴν Μάνη καὶ ἡ πατρική μου οἰκία ἦταν μέσα στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας μία μικρὴ Μάνη μὲ τὰ ἔθιμά της καὶ τὴν βαριὰ δωρική της διάλεκτο. Δέντρο δὲν ὑπῆρχε, ὅμως ὑπῆρχαν παντοῦ κλαδιὰ βελανιδιᾶς καὶ ἕνα ἄλλο φυτὸ μὲ κόκκινους καρπούς, ποὺ ἔμοιαζαν μὲ μικρὰ μῆλα. Μιὰ χρονιὰ ζήτησα καὶ ἐγὼ καὶ τὰ ἀδέλφια μου νὰ μᾶς μαγειρέψει ἡ μάνα μας γαλοπούλα ἄλλη ξενόφερτη συνήθεια, ἀφοῦ ἀκούγαμε ὅτι ὅλοι ἔτρωγαν τὰ Χριστούγεννα γαλοπούλα. Μᾶς πῆρε γαλοπούλα, λέγοντάς μας ὅτι δὲν θὰ τὴν φᾶμε καὶ γι’ αὐτὸ θὰ ψήσει καὶ χοιρινό. Τελικὰ εἶχε δίκιο καὶ ἔτσι καὶ αὐτὴν τὴν χρονιὰ φάγαμε "χιοῦρο" (ἔτσι λένε τὸν χοῖρο στὴν Μάνη), τιμῶντας τὴν παράδοση χιλιάδων ἐτῶν, τὰ χοιροσφάγια. Ἔχω κρατήσει στὴν καρδιά μου τόση χαρὰ καὶ τόσο πολλὴ ἀγάπη καὶ εὐτυχία ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ποὺ οἱ πίκρες στέκουν ἀνήμπορες νὰ μὲ λυγίσουν. Καὶ ἤλθανε πίκρες πολλὲς καὶ μάλιστα Χριστούγεννα. 

Παραμονὴ Χριστουγέννων σήμερα καὶ θὰ θυμηθῶ κάποια ξεχωριστὰ Χριστούγεννα τῆς ζωῆς μου. Χριστούγεννα τοῦ 1976 καὶ βρέθηκα μετὰ ἀπὸ ἐπεισόδια στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν προφυλακισμένος πρώτη φορὰ σὲ ἡλικία 19 ἐτῶν στὴν Α’ Πτέρυγα τῶν φυλακῶν Κορυδαλλοῦ μαζὶ μὲ τὸν Ἡγέτη τῆς 21ης Ἀπριλίου Γεώργιο Παπαδόπουλο, τὸν Στρατηγὸ Παττακό, τὸν Ὀδυσσέα Ἀγγελῇ, τὸν Ταξίαρχο Ἰωαννίδη καὶ ξεχωριστὰ ἀπὸ ὅλους τὸν Πλωτάρχη Νικόλαο Κιοσσέ, πρώην διοικητὴ τῶν ΟΥΚ, ἀπόγονο ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, ναυμάχων, καὶ ἕναν λεβέντη ἀπὸ τὴν Ἀράχωβα, τὸν Γιάννη τον Ἀγελή, Λοχία τῆς ΕΣΑ, ποὺ εἶχε κατηγορηθεῖ γιατί εἶχε χαστουκίσει ἕναν μετέπειτα ὑπουργὸ τῆς μεταπολίτευσης ὅταν ἦταν κρατούμενος. Ἔφυγα ἀπὸ ἐκεῖ μετὰ ἀπὸ τέσσερους μῆνες καὶ τοὺς ἀποχαιρέτησα μὲ θλίψη, γνωρίζοντας ὅτι ἡ "δημοκρατία" θὰ τοὺς φερθεῖ σκληρὰ καὶ ἐκδικητικά, ὅπως καὶ πράγματι συνέβη. 

Τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1978 μὲ βρίσκουν καὶ πάλι σὲ φυλακὴ καὶ συγκεκριμένα σὲ ἕνα κάτεργο σχεδὸν ἐρείπιο τῶν φυλακῶν Αἰγίνης σὲ πτέρυγα μὲ ποινικούς. Ὁλόκληρο ἀγῶνα ἔδωσε τότε ἡ μάνα μου γιὰ νὰ μὲ ἐπισκεφθεῖ, ἀφοῦ εἶχε φουρτούνα καὶ τὶς περισσότερες μέρες εἶχε ἀπαγορευτικὸ γιὰ τὰ πλοῖα ποὺ ἔκαναν τὴν γραμμὴ Πειραιᾶς-Αἴγινα. Μία ἐπίσκεψη ξεχωριστὴ στὴν Αἴγινα, ποὺ δὲν θὰ λησμονήσω, αὐτὴ τοῦ ἀδελφοῦ μου Τάκη μὲ τὴν νύφη μου, ποὺ ἦταν τότε ἔγκυος στὸν ἀγαπημένο μου ἀνηψιὸ Νικόλα. Μὲ ἐπισκέφθηκε βρέφος στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του στὴν φυλακὴ καὶ ἔμελε νὰ μὲ ὑπερασπιστεῖ ὡς δικηγόρος στὴν δίκη μου καὶ νὰ μὲ ἐπισκεφθεῖ στὶς φυλακὲς 41 χρόνια μετά! Τὸν περασμένο χρόνο, τὸ 1977, ἤμουνα τὸν Δεκέμβριο ὡς Ἔφεδρος Ἀξιωματικὸς Καταδρομῶν στὴν Ρεντίνα στὸ Κέντρο Ἐκπαιδεύσεως Ἀνορθοδόξου Πολέμου (ΚΕΑΠ), ἀλλὰ τὰ Χριστούγεννα ἤμουνα στὴν Ἀθήνα καὶ ἦταν ἡ τελευταία χρονιὰ ποὺ ἔκανα γιορτὲς μὲ τὸν Ἀγαπημένο μου πατέρα. Χριστούγεννα τοῦ 1979, τὰ πιὸ πικρὰ Χριστούγαννα τῆς ζωῆς μου χωρὶς τὸν μεγάλο μου Δάσκαλο, τὸν πατέρα μου, ποὺ εἴχαμε κηδεύσει τὸν Σεπτέμβριο. Μαῦρα Χριστούγεννα κυριολεκτικά. Ἀνήμερα μὲ ξυπνοῦσε ὁ πατέρας μου καὶ μοῦ ἔδινε τὸν "μπουναμά". Ἐκείνη τὴν χρονιὰ δὲν μὲ ξύπνησε καὶ ὅταν ἄνοιξα τὰ μάτια μου ξέσπασα σὲ κλάματα. Πέρασαν χρόνια πολλά. Ἀγωνίστηκα ἐναντίον ὅλων, ἔχοντας δίπλα μου καλοὺς Συναγωνιστὲς καὶ Ἄξιους, ἀλλὰ καὶ καιροσκόπους, φθονεροὺς καὶ ὑστερόβουλους καὶ πολλοὺς τυχαίους ποὺ περνοῦσαν ἀπὸ δίπλα μου, ἴσως περνοῦν καὶ ἀκόμα, σὰν πουλιὰ ἀποδημητικά. Μεγάλη μου παρηγοριά, φῶς τῆς ζωῆς μου, ἡ δική μου οἰκογένεια, ἡ μάνα μου, τὰ ἀδέλφια μου. Βρώμικος πόλεμος ἀπὸ ὅλους γιὰ τριάντα ὁλόκληρα χρόνια μέχρι ποὺ ἦλθε ἡ δικαίωση (Δημοτικὲς ἐκλογὲς 2010, Ἐθνικὲς ἐκλογὲς 2012). Δὲν τὴν χάρηκα πολὺ ὅμως αὐτὴν τὴν δικαίωση. Καὶ ἔτσι καὶ πάλι Χριστούγεννα τοῦ 2013 στὶς φυλακὲς Κορυδαλλοῦ κατηγορούμενος ἄδικα μὲ μία πολιτικὴ σκευωρία, ποὺ στήθηκε σὲ πολυτελῆ γραφεῖα ὅπου κάποιοι οὐτιδανοὶ βλέποντας δημοσκοπήσεις ἔστηναν καὶ σχεδίαζαν κατηγορητήρια. Καὶ ἡ Χρυσῆ Αὐγή, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2013 ἄγγιζε τὸ 20% (18% γιὰ τὴν ἀκρίβεια) καὶ ἔπρεπε νὰ κτυπηθεῖ. Ζητοῦσαν μία ἀφορμὴ καὶ τὴν βρῆκαν καὶ ἔτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα αὐτὸ τὸ κυνήγι μαγισσῶν στὸ ὄνομα μίας δημοκρατίας ψεύτικης, κάπηλης, διεφθαρμένης. Χριστούγεννα τοῦ 2014 καὶ πάλι στὴν φυλακὴ καὶ μάλιστα σὲ περίοδο προεκλογική. Καὶ ἔδωσα τὸν Ἀγῶνα μὲ ἕνα καρτοτηλέφωνο τῶν φυλακῶν, βγάζοντας ὁμιλίες ἄλλοτε ζωντανές, ἀνάλογα τὴν ὥρα, καὶ ἄλλοτε μαγνητοφωνημένες καὶ ἀνέδειξα τὴν Χρυσῆ Αὐγὴ μέσα ἀπὸ τὴν φυλακὴ 3ο κόμμα! Αὐτά, ὅμως, τὰ ἔχουν ξεχάσει κάποια φθονερὰ ἀνθρωπάκια... 

Ἀπὸ τὸν Μάρτιο τοῦ 2015 "ἐλεύθερος"... Ἐλεύθερος σχῆμα λόγου. Στὴν ἀρχὴ σὲ κατ’ οἶκον περιορισμὸ καὶ μετὰ νὰ μὴ μπορῶ νὰ ταξιδέψω γιὰ χρόνια ἐκτὸς Ἀθηνῶν! Καὶ ἦλθε τὸ 2020 καὶ πάλι στὴν φυλακή. Αὐτὴν τὴν φορὰ στὸ Δομοκό. Χριστούγεννα καὶ αὐτὴν τὴν φορὰ καὶ πόσες ἀκόμη δὲν ξέρω στὴν φυλακὴ καὶ αὐτὴν τὴν φορὰ γιὰ πρώτη φορὰ χωρὶς τὴν ΜΑΝΑ μου... Ὅ,τι καὶ νὰ κάνουν ὅμως δὲν μποροῦν νὰ μοῦ κλέψουν τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία τῶν Χριστουγέννων ποὺ ἔζησα μὲ αὐτούς, ποὺ ἀληθινὰ μὲ ἀγάπησαν καὶ μὲ ἀγαποῦν, χαρὰ ποὺ δὲν θὰ νοιώσουν ποτὲ τὰ "ἐλεύθερα" φθονερὰ ἀνθρωπάκια, ποὺ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ μοῦ πάρουν ποτὲ τὴν Ἀξιοπρέπειά μου, τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μου, τὴν Ἐλευθερία τῆς Ψυχῆς μου, ποὺ θὰ παραμείνει ἀδούλωτη ὅσα Χριστούγεννα καὶ νὰ μοῦ στερήσουν. Σὲ ὅλους τοὺς "Ἐλεύθερους πολιορκημένους", σὲ ὅσους βρίσκονται σὲ ἕνα κελὶ γιὰ τὶς Ἰδέες τους, ὅποιες καὶ ἐὰν εἶναι αὐτές, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΤΙΜΗ! 

Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος 

2021 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ